Zaufanie po blamażach popłaca. Planuje emeryturę, a gra o najlepszy wynik od lat. "Polak to jego ulubieniec"

W tym roku zdążyli już zagrać z Manchesterem City, Tottenhamem i Manchesterem United. Z czołowymi drużynami w lidze, dwukrotnie rywalizując na wyjeździe, zdobyli aż pięć punktów. Drużynie Pepa Guardioli postawili się nie po raz pierwszy, we wrześniu zremisowali też na Etihad Stadium. W obu meczach nie stracili gola z gry. Z liderem Premier League będą mieli okazję zagrać raz jeszcze. Po zwycięstwie w Pucharze Anglii z West Hamem w ćwierćfinale zmierzą się właśnie z City.

Wydaje się, że wreszcie efekty daje ogromne zaufanie, jakie dostał Ralph Hasenhuttl. Austriacki trener przetrwał niejeden kryzys, na czele z porażką 0:9 z Leicester. Takich przykrych momentów było jednak więcej, choćby przegrana w takich samych rozmiarach z Manchesterem United. Problemem były przede wszystkim masowo tracone gole. W poprzednich rozrywkach tylko West Bromwich Albion straciło ich więcej. Niewiele lepiej było też w sezon wcześniej.

Personalnie sporo się w obronie zmieniło. Latem odeszli Jannik Vestergaard i Ryan Bertrand. Zastąpić ich mieli Romain Perraud i Valentino Livremento. Szczególnie sprowadzenie tego drugiego zawodnika z Chelsea za 5 milionów funtów okazało się majstersztykiem. Młodzieniec, który nigdy dotąd nie rozegrał na poziomie Premier League choćby minuty, z miejsca wszedł do składu i stał się jednym z ważniejszych piłkarzy w zespole. To bardzo ofensywnie nastawiony boczny obrońca, świetnie wyszkolony technicznie, który jednak nie zapomina o pracy w defensywie. Livremento najczęściej gra na prawej stronie, co oznacza, że na lewej o miejsce w składzie walczą Kyle Walker-Pieters i Perraud. Większa konkurencja wyraźnie służy temu pierwszemu, który mimo że jest prawonożny, to na przeciwległej stronie radzi sobie obiecująco.

Na środku defensywy też pojawiła się stabilizacja. Hasenhuttl najczęściej stawia na duet Jan Bednarek - Mohammed Salisu. Polak to jeden z ulubieńców trenera, w zasadzie trudno sobie wyobrazić, co musiałby zrobić, żeby stracić miejsce w składzie. Miał zaufanie nawet po słabszych spotkaniach, błędach, które w ostatnim czasie też znacznie ograniczył. Być może służy mu właśnie duet z Salisu, który w klubie jest już od pewnego czasu, ale dopiero od niedawna zaczął sobie radzić na miarę oczekiwań. Lewonożny stoper zwrócił na siebie uwagę szczególnie w meczu przeciwko City, kiedy kilkoma znakomity interwencjami ratował drużynę przed stratą gola.

Za lidera drużyny należy jednak uznać przede wszystkim Jamesa Warda-Prowse’a. To pomocnik, który ma świetne uderzenie ze stałych fragmentów gry. Korzysta z tego choćby Bednarek, który w tym sezonie strzelił już trzy gole, a w kilku innych sytuacjach był blisko zdobycia bramki. Często miało to miejsce właśnie po świetnych dośrodkowaniach Warda-Prowse’a, który sam strzelił w lidze sześć goli i dołożył cztery asysty. W środkowej strefie najczęściej partneruje mu Oriol Romeu, który jest w życiowej formie.

W ofensywie Austriak najczęściej stawia na dwóch napastników. Furorę robi wypożyczony z Chelsea Armando Broja, którego pewnie trudno będzie zatrzymać dłużej niż do końca sezonu. Być może w kolejnym sezonie stanie się już ważnym graczem The Blues, a jeśli nie, to chętnych, by go pozyskać w Europie brakować nie będzie. Partneruje mu najczęściej Che Adams, który w lidze ma nawet jednego gola więcej niż Albańczyk. Udało się tym samym zastąpić Danny’ego Ingsa, najlepszego strzelca z poprzedniego sezonu, który przeniósł się do Aston Villi.

Coraz lepiej prezentują się też skrzydłowi. Progres widać szczególnie u tych, którzy nazywani byli "jeźdźcami bez głowy". W wysokiej formie jest Mohamed Elyounoussi, pięć asyst ma już Nathan Redmond. Dobry poziom utrzymuje też zawodnik o nieco innej charakterystyce, elegancko grający Stuart Armstrong.

Przez lata współpracy z Hasenhuttlem wszyscy dobrze mogli poznać jego założenia. Drużyna ma grać agresywnie, wysoko atakować rywala, jak najszybciej odebrać piłkę. Przekłada się to na konkretne statystyki. Żaden zespół w Premier League nie ma więcej przechwytów niż Southampton. Zawodnicy najczęściej budują akcje krótkimi podaniami, w lidze nie ma drużyny, która miałaby mniej podań zagranych na więcej niż 30 metrów. W liczbie oddanych strzałów ustępują tylko klubom z tzw. Big Six i Leeds.

- W naszym zachowaniu na boisku można zobaczyć wiele automatyzmów. Znacznie poprawiliśmy grę w posiadaniu piłki. Rywalowi trudno jest przewidzieć, w jaki sposób będziemy atakować. Nie tylko gramy systemem 4-2-2-2, potrafimy być elastyczni. Najważniejsze jest to, że cały czas się rozwijamy - powiedział ostatnio Hasehuttl.

Nie wiadomo jak długo Austriak pozostanie trenerem Southampton. Kilka tygodni temu napomknął, że nie wyklucza odejścia na emeryturę, gdy w czerwcu 2024 roku skończy mu się kontrakt.

- Jeśli wypełnię umowę, to będzie oznaczało, że przepracowałem pięć i pół roku. To bardzo dużo czasu we współczesnym futbolu. Potrzeba na to mnóstwo energii, trudno mi sobie wyobrazić, że będę chciał podjąć kolejne wyzwanie. Moim celem jest doprowadzenie do sytuacji, w której Southampton w 2024 roku będzie w dobrej sytuacji. Skończę wtedy 57 lat i na pewno chciałbym w życiu doświadczyć też innych rzeczy. Nie wyobrażam sobie pracy w wieku 74 lat, jak Roy Hodgson - przyznał.

Nawet jeśli nie zmieni zdania, to przed nim jeszcze sporo czasu. W Southampton ma młodą i rozwojową kadrę. Ostatnio, w meczu z Evertonem, najstarszym zawodnikiem z pola był Romeu, który ma 30 lat. W przeszłości już nawet kilka razy był łączony z pracą w czołowych angielskich klubach. Ostatnio jako następcę Ralfa Ragnicka w Manchesterze United wskazał go Paul Scholes. Jeśli dobra passa Southampton potrwa dłużej, to niewykluczone, że jego deklaracja zostanie wystawiona na poważną próbę.