Z takimi transferami jak w zimie Legia nie ma czego szukać w Europie. "Należało spodziewać się więcej"

Zacznijmy od początku. Kogo ściągnęła Legia w zimowym okienku?

I żaden z nich nie miał specjalnego wkładu w zdobycie mistrzostwa Polski.

Największe wrażenie wśród nowo pozyskanych robił Jasurbek Jakszibojew. Pochodzący z Uzbekistanu zawodnik przez połowę poprzedniego roku grał w Szachtiorze Soligorsk, natomiast wcześniej reprezentował barwy innego białoruskiego klubu - Energetiku-BGU Mińsk. Łącznie w sezonie 2019/20 rozegrał 27 meczów, w których strzelił 16 goli i zanotował sześć asyst. Jego transfer rozpalał wyobraźnię w Warszawie. Bo skoro piłkarz poradził sobie na Białorusi, to zakładano, że podobnie będzie w Polsce. Pewne zastrzeżenia względem jego formy mógł budzić natomiast okres, w czasie którego gracz pozostawał bez treningu oraz wątpliwości dlaczego tak efektywny gracz wybrał Legię, a nie np. jeden z rosyjskich klubów.

Takie głosy były jednak nieliczne, a poza tym liczono, że w ciągu miesiąca Jakszibojew dojdzie do właściwej dyspozycji. - Duże nadzieje pokładamy w tym zawodniku. Znamy jego wartość, choć nie widziałem go na żywo, bo nie było okazji - mówił na konferencji prasowej Czesław Michniewicz. Na papierze wszystko wyglądało dobrze.

Ale tylko tam. Minęło niemal dwa i pół miesiąca od podpisania z Uzbekiem kontraktu do czerwca 2023 r., a on nadal nie zdołał zadebiutować w drużynie mistrzów Polski. Najpierw tłumaczono to koniecznością nadrobienia zaległości treningowych. Grywał za to w sparingach drugiej drużyny i w jednym meczu III ligi. Na początku marca po spotkaniu z Zawiszą Bydgoszcz doznał urazu mięśnia przywodziciela. Przywodziciele dokuczały zawodnikowi od czasu, gdy pojawił się w Warszawie i w meczu z bydgoszczanami doszło do ich naciągnięcia.

Po trzech tygodniach Jakszibojew wrócił do treningów na pełnych obrotach, a głośniej zrobiło się po tym, jak zdobył dwie bramki w meczu Legii z jej rezerwami. Niektórzy po tym oczekiwali katapulty zawodnika do pierwszej drużyny na mecz przeciwko Lechowi. Owszem, trafił do niej, ale w Poznaniu nie dostał szansy debiutu. Podobnie było w kolejnych próbach.

W międzyczasie rozpoczął się ramadan, a muzułmanin Jakszibojew przestał pić i jeść od wschodu do zachodu słońca. Klub ustami dr. Piotra Żmijewskiego z Legia Lab zapewniał, że okres postu nie powinien mieć wpływu na sportowca. Tymczasem sam Michniewicz w "Sekcji Piłkarskiej" przyznał, że zawodnikowi trenuje się ciężko i narzeka na brak sił. Z pewnością nie poprawia to jego pozycji w rankingu trenera. Wydaje się więc, że ten sezon może już spisać całkowicie na straty, a walkę o wyjściowy skład rozpocznie dopiero podczas przygotowań do nowych rozgrywek.

Równie duże nadzieje budził Artem Szabanow sprowadzony z Dynama Kijów. Wprawdzie tylko wypożyczony do czerwca tego roku bez prawa pierwokupu, ale ze względu na upływający z końcem roku kontrakt w drużynie wicemistrzów Ukrainy z widokami na definitywny transfer na Łazienkowską. Środkowy obrońca nie mieścił się w składzie kijowskiej ekipy i w Dubaju podczas sparingu z "Wojskowymi" został zaoferowany przez Ukraińców Radosławowi Kucharskiemu. Lewonożny stoper to zawsze deficytowy towar, więc strony dość szybko doszły do porozumienia.

Wydawało się, że 29-latek z jakością oraz doświadczeniem z silniejszego klubu, występów międzynarodowych i w różnych systemach gry, stanie się ważną postacią w zespole Michniewicza, który właśnie przeszedł na ustawienie z trójką obrońców.

Ważnym elementem w takiej grze jest właśnie posiadanie lewonożnego środkowego defensora, który dysponuje dobrym wyprowadzeniem piłki. Szabanow wszystkie te wymogi spełniał. I co do zasady grał przyzwoicie, miał swój wkład w sześć zwycięstw, choć właściwie w każdym meczu popełniał proste błędy, a kilka z nich skończyło się bramkami dla rywali. Jednocześnie podpadł szkoleniowcowi ekspresyjnym rozpamiętywaniem pomyłek podczas meczów. W końcu w Poznaniu kijowianin doznał kontuzji i nie zagra już w tym sezonie. Wyjechał rehabilitować się na Ukrainie i - jak słyszymy - jeśli wróci do Warszawy, to raczej już tylko po to, by się rozliczyć i zobaczyć mistrzowską fetę. Drugą w odstępie kilku tygodni, bo Dynamo także zdobyło mistrzostwo.

Zimą Legia ściągnęła też drugiego Ukraińca - Nazarija Rusyna. 22-letni napastnik został także wypożyczony z Dynama Kijów po zimowym zgrupowaniu w Dubaju. Z tą różnicą, że miał grać w Warszawie do końca 2021 r. i "Wojskowi" zagwarantowali sobie prawo jego pierwokupu. Od początku jednak było wiadomo, że zawodnik będzie tylko uzupełnieniem składu. Pewniakiem w wyjściowej "jedenastce" był i jest Tomas Pekhart, a do tego nowy nabytek dołączył do klubu dopiero pod koniec lutego, gdy rozgrywki trwały już od niemal miesiąca.

Szybko przy tym okazało się, że Legia sprowadziła piłkarza bardzo mocno przekonanego o swoich umiejętnościach. Tak mocno, że aż za bardzo. Już po pierwszych treningach widać było, że Rusyn myśli głównie o tym by się pokazać - grał bardzo egoistycznie, strzelał z nieprzygotowanych pozycji, rzadko podawał kolegom. I delikatnie mówiąc nie przypadł im do gustu swoją postawą. Ukrainiec nie dawał więc powodów Michniewiczowi, by ten obdarzył go zaufaniem. Zapracował jedynie na 30 minut w meczu Pucharu Polski przeciwko Piastowi. Z jego formą było na tyle słabo, że w sztabie "Wojskowych" wyrażane były wątpliwości, czy były gracz m. in. Zorii Ługańsk wywalczyłby sobie miejsce w Legii II.

Zawodnik był rozgoryczony, bo spodziewał się, że zawojuje Ekstraklasę. Moment kulminacyjny przyszedł na początku kwietnia, gdy Rusyn odmówił występu w meczu rezerw przeciwko Legionovii. Decyzję motywował obawą przed grą na sztucznej murawie, co mogłoby negatywnie wpłynąć na jego stan zdrowia. Problem w tym, że w Legionowie boisko jest naturalne. Za karę zawodnik został przeniesiony na dwa tygodnie do rezerw, ale po ich upływie nie został włączony do zajęć z pierwszym zespołem.

Oliwy do ognia dolał zaś jego brat, krytykujący na Instagramie politykę Legii i atakujący trenera. Nie jest tajemnicą, że Czesław Michniewicz nie wiąże z nim już przyszłości. Mariaż Nazarija z mistrzami Polski od początku wyglądał na nieporozumienie. W Warszawie nikt go już nie chce i trwają rozmowy z Dynamem o skróceniu wypożyczenia.

Ernest Muci przyszedł do Legii anonsowany jako największy talent albańskiej piłki. Na treningach od początku zbierał pochlebne opinie. Nawet surowi recenzenci obserwujący zajęcia przyznawali, że 20-latek jest wyjątkowy. Problem w tym, że na razie Albańczyk nie potrafi udowodnić swej jakości w meczach o punkty. W czterech spotkaniach uzbierał raptem 91 minut gry. Nie ma więc takiego wejścia, jak Ondrej Duda, który w 2014 r. z marszu stał się podstawowym piłkarzem, czy nawet Dominik Nagy w 2017 r. W Legii mówi się, że Muci ma problem z przyzwyczajeniem się do nie nadzwyczajnego przecież tempa gry w Ekstraklasie. Trener Michniewicz wierzy jednak w zawodnika. Uważa go za progresywnego gracza i, podobnie jak klub, wiąże z nim nadzieje na przyszłość.

- Muci musi poczekać na szansę, ciężko pracować. Widzę, że coraz swobodniej porusza się między kolegami, swobodniej rozmawia, żartuje, zna każdego zawodnika z imienia, pseudonimu. Będzie gotowy do gry, dostanie minuty. Jestem przekonany, że będzie rósł razem z naszą drużyną, ale musi być bardzo cierpliwy - mówił niedawno na przedmeczowej konferencji szkoleniowiec mistrzów Polski.

Z cierpliwością u młodych piłkarzy różnie bywa, ale jak dowiedzieliśmy się w klubie, nie ma zastrzeżeń do postawy Muciego. Albańczyk pracuje rzetelnie, lecz sporo musi poprawić. Padają słowa o juniorskich nawykach, które trzeba krok po kroku eliminować oraz o tym, że nikt w zespole nie otrzyma miejsca na kredyt.

Zimowe okienko transferowe w Legii trudno więc uznać na tę chwilę za udane, ale też od początku mówiło się, że ci zawodnicy sprowadzani są bardziej z myślą o przyszłości i prawda jest taka, że, choć tego wprost nie mówiono, trzej mieli stanowić jedynie uzupełnienie kadry. Ich czas dopiero miał nadejść. Można przyjąć, że tylko Szabanow predestynował do gry od początku i choć nie zachwycił, to jednak swoje zadanie wykonał - szybko wskoczył do podstawowego składu i gdyby nie kontuzja, grałby do końca sezonu.

Jakszibojew przyleciał nieprzygotowany fizycznie, a Muci sportowo, ale z tym się liczono i jeszcze będą mieli swoje szanse. Całkowitym niewypałem okazał się więc tylko Rusyn. Tym samym mówienie o całkowitej klapie wydaje się przesadą. Z pewnością można było i należało spodziewać się więcej. Zimowy zaciąg na pewno musi dać coś od siebie już na początku przyszłej kampanii. Więcej też trzeba oczekiwać po letnim okienku, jeśli Legia chce - a chce bardzo, choć tak naprawdę musi - awansować do fazy grupowej któregoś z europejskich pucharów. Dużo więcej.