Wielki powrót w Wiśle Kraków. Kibice czekali na to miesiącami. Klucz w walce o awans?

Junca przychodził do Wisły na początku 2023 roku. W Krakowie miał się odbudować, bo wcześniej przez sześć miesięcy pozostawał bez klubu. Można było postawić zatem mały znak zapytania przy jego dyspozycji fizycznej, ale jedno było pewne - ten gość potrafi grać w piłkę. Nie bez powodu reprezentował przecież całkiem uznane na hiszpańskim rynku kluby, takie jak Celta Vigo, Eibar czy Girona. 79 występów na boiskach La Liga też nie wzięło się znikąd.

I faktycznie. Junca z miejsca został kluczowym zawodnikiem Wisły. Zadomowił się na pozycji lewego obrońcy, a “Biała Gwiazda”, przy jego wydatnej pomocy, wygrała siedem pierwszych spotkań ówczesnej wiosny. Hiszpan imponował zwłaszcza świetnie ułożoną stopą, dokładnym dośrodkowaniami i skuteczną grą w ofensywie. Ale kiedy trzeba było interweniować z tyłu, też był solidny.

Wszystko posypało się dokładnie rok temu. 22 kwietnia 2023 roku. To wtedy Junca doznał kontuzji w trakcie bardzo istotnego meczu z Ruchem Chorzów. Potem Hiszpan ominął cztery kolejne spotkania, wrócił co prawda na finisz sezonu, ale był już cieniem samego siebie. Sympatycy “Białej Gwiazdy” mieli nadzieję, że wszystko wróci do normy w kolejnym sezonie. Nie wróciło.

Sam start kampanii 2023/24 był jeszcze przyzwoity. Junce dopisywało zdrowie, w drugiej kolejce zaliczył nawet w swoim stylu asystę podczas wyjazdowego starcia z Polonią. Nic nie zwiastowało katastrofy. Im jednak dalej w las, tym bardziej piłkarz urodzony w Gironie zawodził. Jeśli grał, to zazwyczaj słabo. Ale coraz częściej nie grał w ogóle. A to znowu przytrafił mu się uraz, a to przez własną głupotę został zawieszony na trzy mecze, bo kopnął butelką w kibiców Motoru Lublin.

Irytacja rosła u fanów i samego zawodnika. A kontuzje nie dawały za wygraną. Głównie, choć nie tylko przez przez nie, Junca nie zagrał choćby minuty od 25 listopada 2023 roku do 7 kwietnia 2024. Ponad cztery miesiące bez oficjalnego występu.

Wydawało się, że ten związek zmierza donikąd, a Junca, któremu po sezonie wygasa umowa, pożegna się z Wisłą w brzydki sposób. Poza murawą. Nadal oczywiście może tak być, bo i z jednego występu nie warto wyciągać daleko idących wniosków, ale w miniony piątek 30-letni Hiszpan przypomniał o sobie w najlepszy z możliwych sposobów.

Pewnie nawet nie dostałby takiej szansy, gdyby Wisły nie dopadły masowe problemy kadrowe. Rundę na lewej flance rozpoczynał coraz bardziej chwalony wychowanek, Jakub Krzyżanowski, a alternatywą dla niego pozostawał Eneko Satrustegui, który nawet na starcie piłkarskiej wiosny strzelił zwycięskiego gola w wyjazdowym meczu ze Stalą Rzeszów. Zabrzmi to brutalnie, ale nikt nie pamiętał już o Junce. Trudno liczyć przecież na kogoś, kto wiecznie jest niedysponowany.

Hiszpan w hierarchii spadł tak daleko, że kiedy Wiśle zabrakło bocznych obrońców, na lewą flankę został przesunięty Dawid Szot, a po drugiej stronie boiska biegał nominalny stoper - Igor Łasicki. Było tak i nieco ponad tydzień temu w Płocku, i w pierwszej połowie ostatniego starcia ze Zniczem Pruszków.

Wspomniany Łasicki zagrał jednak bardzo słabo, a Wisła już do przerwy przegrywała w Pruszkowie 0:2. I wtedy Albert Rude postanowił posłać w bój m.in. Juncę. To był tzw. game-changer. Wspomnienia ożyły. 30-latek z charakterystyczną brodą rządził na lewej stronie boiska. “Biała Gwiazda” musiała odrabiać straty, przycisnęła gospodarzy do muru, a większość akcji ofensywnych zaczęła tworzyć właśnie stroną Junki.

Hiszpan co rusz posyłał w pole karne dośrodkowania niemal na nos. Można zaryzykować stwierdzenie, że w ciągu 20-30 minut zaliczył więcej udanych centr niż pozostali boczni defensorzy Wisły od początku tego roku. Co jednak najważniejsze - zagrania byłego gracza Celty Vigo przyniosły konkretny efekt. Najpierw Junca asystował przy trafieniu Michała Żyry, kolejnego “odkurzonego” bohatera, a niedługo później Hiszpan idealnie dośrodkował też na głowę Alana Urygi i zrobiło się 2:2.

Ostatecznie Wisła urządziła remontadę i po golu Angela Rodado z rzutu karnego wygrała 3:2. Nie dokonałaby tego, gdyby nie wracający z zaświatów Junca. A nikogo nie trzeba chyba przekonywać, jaką wagę miało zwycięstwo odniesione w Pruszkowie. “Biała Gwiazda” praktycznie nie ma już szans na bezpośredni awans do Ekstraklasy. Musi walczyć natomiast o miejsce w strefie barażowej. Triumf w Pruszkowie sprawił, że na sześć kolejek przed końcem sezonu zasadniczego ekipa z Reymonta zajmuje w tabeli czwarte miejsce. Gdyby ze Zniczem przegrała, byłaby obecnie dopiero ósma.

Czy świetne 45 minut Junki było tylko miłą odmianą od reguły? Przekonamy się w najbliższych tygodniach. Jeśli jednak Hiszpan faktycznie wrócił do formy, to może być jednym z kluczowych graczy Wisły na finiszu sezonu. Już w najbliższy wtorek podopieczni Alberta Rude powalczą o kolejne ligowe punkty w Rzeszowie, gdzie zmierzą się z Resovią, a na horyzoncie są nie tylko kluczowe mecze w walce o awans, ale też zbliżający się wielkimi krokami finał Fortuna Pucharu Polski.