Tylko dlatego Michał Probierz jeszcze pracuje z kadrą. Przestańmy się oszukiwać

Tu nie chodzi nawet o to, że reprezentacja Polski się nie rozwija. Ona się cofa. Oczekiwania są konsekwentnie obniżane. Doszło do tego, że kibice zaczęli podważać umiejętności zawodników i to nie w kontekście rywalizacji z Hiszpanią lub Anglią, ale Litwą. Przeświadczenie o kadrze mogącej w najlepszym wypadku rywalizować z Litwą jak równy z równym.

Oto efekt pracy Michała Probierza. 18 meczów, 15 miesięcy na stanowisku. I jeden wielki regres.

Za Nawałki mogliśmy marzyć o półfinale EURO. Za Brzęczka średnie reprezentacje nie stanowiły dla nas większego wyzwania. Za Sousy graliśmy najlepszą piłkę ostatnich lat. Za Michniewicza problemem był styl wyjścia z grupy na mistrzostwach świata. A za Probierza? Nic. Ta drużyna zwyczajnie nie dostarcza powodów do uśmiechu.

Ktoś mógłby powiedzieć, że to bzdura, bo przecież selekcjoner wywalczył awans na EURO, a zespół chwilowo odetchnął. Super! To faktycznie poprawa, ale tylko jeśli porównamy tę kadencję do pobytu Fernando Santosa, na którą lepiej spuścić zasłonę milczenia. W zestawieniu z faktycznymi selekcjonerami Probierz wypada fatalnie.

Przy tym selekcjoner wciąż nawija makaron na uszy, mówi, że zespół zmierza w dobrym kierunku. Słyszymy to jednak od początku jego rządów, a efektów nie ma.

Nie jest to ostatnie kłamstwo z jego strony, co ostatnio świetnie wypunktował Przemek Langier. Michał Probierz mija się z prawdą w sposób konsekwentny. Selekcjoner mówi: mieliśmy przewagę z Litwą. Średnie xG strzału wyniosło 0,07. Mówi: Urbański nie grał, bo nie grał w klubie. Kamiński też nie gra, nie wspominając o Kiwiorze. Mówi: ciężko otworzyć mecze z rywalami pokroju Litwy. W 2024 Litwa traciła gola w pierwszej połowie każdego swojego meczu. Mówi: centry nie zdawały egzaminu, bo Litwini byli wysocy. To dlaczego z konsekwencją godną pożałowania próbowaliśmy tych dośrodkowań 34 razy?!

Nie wiem, jak to tłumaczyć. Czyżby trener naprawdę myślał, że kibice są tak głupi i niczego nie sprawdzą? Że można coś chlapnąć i to przejdzie? Najwidoczniej. Bo przecież pozostaje niezwalnialny.

Gdyby Michał Probierz nazywał się Waldemar Fornalik, to już by na stołku nie siedział. Fornalik to postać użyta nieprzypadkowo, bo w swoich 18 meczach wykręcił identyczną średnią co obecny selekcjoner - 1,56. Na więcej szans nie dostał i Probierz też nie powinien. Zmiana to jednak mrzonka.

Cezary Kulesza swojego kumpla nie zwolni. Naprawdę musielibyśmy przegrać z Litwą i Maltą, żeby taka myśl zakiełkowała w głowie prezesa. Niestety, wobec błysku indywidualizmu Jakuba Kamińskiego, refleksu Łukasza Skorupskiego i szczęścia Roberta Lewandowskiego sprawa odeszła w zapomnienie.

Jest jednocześnie niezwykle przykra. To chore, że w tak majętnej i zasłużonej reprezentacji czynnikiem decydującym o czyjejś posadzie są nie tyle kwalifikacje oraz wyniki, co koneksje. A jednak, po tym przeszło roku najważniejszą kartą przetargową w roli Michała Probierza pozostaje relacja nawiązana podczas przygody w Jagiellonii.

Rezultaty go nie bronią. Styl gry tym bardziej. Nawet nie przeprowadza wymiany pokoleniowej, a do tego nie podejmuje żadnego ryzyka. Uczepiłem się tego tematu jak rzep, ale jeśli selekcjoner nie potrafi wyciągnąć nikogo z przeżywającej wyraźny rozkwit Ekstraklasy, to naprawdę coś się mocno nie spina. I to nie po stronie piłkarzy, nikt mi nie wmówi, że są gorsi od Jakuba Piotrowskiego.

To znaczenia jednak nie ma, będziemy dalej trwonić czas. Reprezentacja pewnie zajmie to drugie miejsce w grupie, dostając przy tym oklep od Hiszpanii lub Holandii. Następnie odpadnie w barażach, Lewandowski zakończy karierę i dopiero wtedy w PZPN powiedzą sobie: "ojej, jak do tego mogło dojść? Przecież Michał mówił, że idziemy w dobrym kierunku".

Prawda jest taka, że można kręcić nosem na kolejną zmianę selekcjonera, ale jest ona koniecznością, skoro wybór odpowiedniego kandydata przerasta decydentów. A że przerasta, to kwestia bezdyskusyjna. Brzęczek po kadrze poległ w Wiśle Kraków, Michniewicz w dwóch klubach wytrzymał łącznie pól roku, Santos kompromituje się w Azerbejdżanie.

Michał Probierz, gdy już z reprezentacji odejdzie, też nie przejmie Legii, Rakowa, Jagiellonii albo Lecha. Jest na to za słaby. A na kadrę? No właśnie.