Twitter i futbol. Połączenie, które tworzy ciekawe historie. "Podkablowałem do technicznego"

Media społecznościowe na ogół skracają dystans, jednak Twitter robi to szczególnie mocno. To najczęściej tutaj prezes klubu wchodzi w polemikę z kibicem, a zawodnik nawet kilka minut po zakończeniu meczu jest w stanie przeczytać, co na temat jego występu sądzą fani czy antyfani (i bywa, że odpisuje). Z jednej strony jest to dobrodziejstwo, z drugiej zagrożenie. Przekonujemy się o tym praktycznie każdego dnia.

- Kounde gra w łańcuszku. Biżuteria jest niedozwolona. Halo FIFA - napisał w trakcie meczu Polska - Francja na mistrzostwach świata w Katarze jeden z użytkowników Twittera, Łukasz Rogowski. Po chwili “Ficek_8_” postanowił jeszcze usprawnić proces komunikacji w tej sprawie, oznaczając w komentarzu rzecznika prasowego i team managera polskiej kadry, Jakuba Kwiatkowskiego.

- Podkablowałem do technicznego - odpisał błyskawicznie Kwiatkowski. Chwilę później mogliśmy zaobserwować, jak przywołany do porządku Kounde zdejmuje niedozwoloną biżuterię.

Wspomniany mecz biało-czerwonych z Francją okazał się ostatnim w kadencji ówczesnego selekcjonera, Czesława Michniewicza. Człowieka, który z Twittera korzystał całkiem aktywnie. Początkowo zbierał za to sporo pochwał - jest otwarty, nie tak jak Nawałka - mogliśmy usłyszeć. Potem ta otwartość okazała się jednak jego przekleństwem.

Michniewicz obejmował reprezentację, która czekała na rywalizację w barażach do mundialu. Selekcjoner błyskawicznie przystąpił do pracy pt. “Misja Rosja”, bo to właśnie z tą kadrą biało-czerwoni mieli zmierzyć się w półfinale, jeszcze zanim plany pozmieniała agresja zbrojna tego kraju na Ukrainę. Jaka była jedna z pierwszych decyzji nowego sternika kadry? Zwrócenie się o pomoc w rozpracowaniu rywala do Katarzyny Lewandowskiej, znanej właściwie głównie z Twittera pasjonatki rosyjskiego futbolu.

O tym, że Michniewicz regularnie zagląda na Twittera i czyta opinie na swój temat, przekonali się pod koniec ubiegłego roku dziennikarze, których jeszcze wtedy aktualny selekcjoner zaczął masowo blokować. Na czarną listę trafili m.in. Samuel Szczygielski z naszej redakcji, Tomasz Ćwiąkała z CANAL+, Marcin Borzęcki z Viaplay czy Marek Wawrzynowski z “Przeglądu Sportowego”.

Kilka dni później Michniewicz… usunął swoje konto na Twitterze. Jego bardzo nerwowe ruchy w mediach, nie tylko te twitterowe, spotkały się ze sporą krytyką i, to już moje zdanie, mogły mieć wpływ na to, że 52-latek niedługo później pożegnał się z posadą. Atmosfera zrobiła się po prostu zbyt gęsta. Afera premiowa, niefortunne wywiady, symbol oblężonej twierdzy. Te kwestie przysłoniły mimo wszystko dobry wynik na mundialu.

Kontrakt z Michniewiczem nie został przedłużony, a przez kolejne tygodnie reprezentacja Polski czekała na nowego selekcjonera. Twitter był w tym czasie rozgrzany do czerwoności, bo co rusz na giełdzie pojawiały się kolejne nazwiska ewentualnych następców. Trudno było nie odnieść wrażenia, że osoby decyzyjne w PZPN właśnie przy użyciu Twittera badają nastroje w narodzie, wrzucając na karuzelę mniej lub bardziej dyskretnie kolejnych trenerów. Cezary Kulesza nie pisał oczywiście bezpośrednio o konkretnych kandydatach. Robili to jednak dziennikarze, którzy zazwyczaj “słyszeli coś z otoczenia prezesa”. A ów prezes mógł potem obserwować, czy dana kandydatura jest mieszana z błotem, czy może uzyskuje aprobatę.

O tym, że wybrany został Fernando Santos, też dowiedzieliśmy się zresztą z Twittera, gdy fotografię ukazującą Portugalczyka na lotnisku w Warszawie opublikował Kacper Sosnowski z portalu “sport.pl”.

Czasami nieostrożne korzystanie z Twittera może skończyć się fatalnie. Przekonał się o tym już kilka lat temu jeden z kibiców Legii Warszawa, który zjawił się na stadionie Lecha Poznań w koszulce klubu ze stolicy. Miał ją co prawda pod kurtką i pewnie prawda nie wyszłaby na jaw, gdyby nie fakt, że… wrzucił na swoje konto zdjęcie z Bułgarskiej. Sympatycy “Kolejorza” błyskawicznie namierzyli kibica, zabrali mu koszulkę, paląc ją później na trybunach, a on został przegoniony ze stadionu.

Przegoniony, choć nie z trybun, a z klubu, został także Sergi Guardiola, który w 2015 roku podpisał kontrakt z Barceloną B. Hiszpan nie zdążył jednak odbyć nawet jednego treningu z nowym zespołem, bo po prezentacji kibice “Blaugrany” odkryli jego stare wpisy z Twittera, w których obrażał Katalonię i potwierdzał swoją sympatię do Realu Madryt. Zawodnik szybko usunął wpisy, ale i tak się doigrał. Jego umowa została błyskawicznie rozwiązana.

Całkiem niedawno gościem programu “Nocne Gadki” na kanale YouTube Meczyki był współwłaściciel i prezes Wisły Kraków, Jarosław Królewski, który odpowiedział m.in. na pytanie o to, czy na zatrudnienie Kiko Ramireza w roli dyrektora sportowego mieli wpływ bardzo aktywni na Twitterze kibice klubu. Chociaż sternik “Białej Gwiazdy” podkreślił, że była to przede wszystkim decyzja poprzedzona gruntowną analizą, wspomniał też o pewnym wpływie Twittera.

- Trudno kłamać, że nie bierze się pod uwagę tego, co się czyta (...). Jeśli chciałby Pan taką pieczątkę, że “approved by Twitter.tsw” to tak, można uznać, że w głowie, na przestrzeni czterech lat, Twitter wspomógł mój intelekt w tym, że gdzieś z tyłu “leżał” ten Kiko i mój mózg sięgnął do tego Kiko w późniejszym czasie - tłumaczył Królewski.

Czasami nie trzeba nawet opublikować wpisu na swoim Twitterze, żeby dyskretnie dać światu coś do zrozumienia. Wielu ludzi futbolu, i nie tylko, przemyca swoje opinie na dany temat za pomocą “lajków”. Wystarczy bowiem wejść na dany profil, kliknąć w zakładkę polubienia i jak na tacy dostajemy wykaz tego, co dany piłkarz, trener czy działacz może - bo nie musi - sądzić na konkretny temat.

O tym, że Mateusz Klich i Czesław Michniewicz nie mają się ku sobie, wiedzieliśmy od dawna. Doświadczony pomocnik nie dostał powołania na ostatni mundial w Katarze i raczej nie był zwolennikiem tego, by właśnie ten selekcjoner odpowiadał dalej za losy reprezentacji Polski. Gdy więc PZPN na Twitterze poinformował o rozstaniu z Michniewiczem, piłkarz polubił ten przekaz.

Kilka lat temu na podobnej podstawie doszukiwano się animozji na linii Kamil Glik - Grzegorz Krychowiak. Gdy bowiem dziennikarz “WP Sportowe Fakty”, Mateusz Skwierawski opublikował link do artykułu o Krychowiaku, podpisując go: “O formę sportową tego Pana nie można pytać, bo się pogniewa”, wpis polubił właśnie Glik. Niby drobnostka, ale mogąca wywołać trochę zamieszania.

Piłkarski Twitter żyje szczególnie mocno nie tylko w trakcie wielkich meczów, ale również, a może przede wszystkim, podczas okienek transferowych. Znani newsmani prześcigają się w informowaniu o kolejnych transakcjach, a Twitter jest w takich przypadkach wręcz idealnym narzędziem. Pozwala poinformować o czymś błyskawicznie, praktycznie z każdego miejsca na ziemi, bez konieczności tworzenia całych artykułów, co zajęłoby znacznie więcej czasu.

Inne kanały są w tym wyścigu na straconej pozycji. Teraz praktycznie wszystko dzieje się właśnie na platformie z niebieskim ptaszkiem w logo. Najbardziej znanych newsmanów, takich jak Fabrizio Romano czy Gianluca Di Marzio, śledzą na Twitterze miliony osób. A i same kluby o najważniejszych kwestiach błyskawicznie informują właśnie tam.

***

Twitter i futbol jeszcze nigdy nie były tak blisko siebie. Wspólnie piszą coraz bardziej rozmaite historie, które w tym artykule opisaliśmy jedynie w kilku ciekawych przykładach. Ciąg dalszy nastąpi…