Trener wygrał prawie każdy mecz i odszedł. To była życiowa szansa. "Tego nikt by nie wymyślił"

2:0 z ŁKS-em na pożegnanie rundy i podsumowanie ponad trzech miesięcy w roli pierwszego trenera Arki. Tomasz Grzegorczyk z podniesioną głową opuszcza gdyński klub, by zrobić miejsce Dawidowi Szwardze. Cel osiągnął - zostawia zespół na pozycji wicelidera, dającej bezpośredni awans do Ekstraklasy. Zawiesił więc następcy poprzeczkę właściwie najwyżej jak się dało.

Być może najdziwniejsza na pierwszy rzut oka zmiana trenerska w Polsce stała się faktem. Z dniem 10 grudnia Dawid Szwarga przejął Arkę Gdynia z rąk Tomasza Grzegorczyka. Były trener i asystent w Rakowie jeszcze w tym tygodniu realnie rozpocznie pracę w pierwszoligowcu, a treningi z piłkarzami ruszą 3 stycznia, gdy ci wrócą z zasłużonych urlopów. Przed nim jasne zadanie do wypełnienia: awans z “Żółto-niebieskimi” do Ekstraklasy. Wymówek nie będzie, bo jego poprzednik wyciągnął zespół ze środka tabeli i zostawił za plecami jedynie Bruk-Betu Termaliki Nieciecza. Taki obrót spraw trudno było sobie wyobrazić, a jednak stał się faktem.

Grzegorczyk przejął obowiązki pierwszego trenera pod koniec sierpnia, kiedy to po słabym początku sezonu zwolniono Wojciecha Łobodzińskiego, w którego sztabie pracował. Klub mu zaufał i spokojnie szukał długofalowego następcy. Arka się nie spieszyła, a tymczasowy szkoleniowiec robił swoje. Powiedzieć, że wykręcił wynik ponad oczekiwania, to nic nie powiedzieć. W pierwszym miesiącu wygrał wszystkie cztery mecze ligowe i dołożył do tego awans w Pucharze Polski. Czas leciał, plotki o wyborze innego trenera ucichły, a jeśli czegoś się spodziewano, to zatrudnienia Grzegorczyka w stałej roli. Drugi miesiąc przywitał on wynikiem 6:0 na wyjeździe z Odrą Opole. Gdy po ostatnim gwizdku piłkarze dowiedzieli się, że po powrocie do Gdyni czeka ich spotkanie z klubową “górą”, entuzjastycznie liczyli na potwierdzenie nowego kontraktu dla “pełniącego obowiązki pierwszego trenera” szkoleniowca. Informacja o zatrudnieniu Dawida Szwargi zdziwiła ich podobnie jak kibiców. Władze od początku miały jednak jasny plan: Grzegorczyk pracuje, a my szukamy docelowej “jedynki”. I go zrealizowały. O kulisach takiej decyzji i jej ogłoszeniu pisaliśmy wtedy szerzej TUTAJ.

Po ogłoszeniu, że Szwarga niezależnie od okoliczności przejmie zespół po zakończeniu rundy, opcje były dwie. Pierwsza: Arka Grzegorczyka wyhamuje ze zwycięstwami, skończy w tabeli plus minus na granicy baraży, a nowy trener przyjdzie bez wiszącej nad nim doskonałej serii poprzednika dającej dodatkową presję. Ot, rozpocznie się wyczekiwany nowy rozdział, nowy projekt, bez specjalnego “a co by było, gdyby…”. Druga: Arka Grzegorczyka dalej będzie notować świetne wyniki i w grudniu wskoczy do TOP2, co z jednej strony da Szwardze komfort, a z drugiej tylko podsyci wątpliwości dotyczące słuszności dokonanego ruchu.

Piłkarscy bogowie wylosowali tym razem scenariusz bardziej filmowy.

O piłkarskich bogach piszemy oczywiście z dystansem, bo trener z drużyną nie dokonali w Gdyni nieludzkich czynów, cudów, tylko zrobili kawał solidnej, rzetelnej roboty. Tomasz Grzegorczyk wykręcił w lidze bilans 10-1-1. Zdobył 31 punktów na 36 możliwych, co dało mu najwyższą średnią w historii klubu. Wykrystalizował podstawowy skład. Uporządkował kulejącą grę w obronie. Potrafił sprawnie zarządzać meczem i nie był wierny jednemu ustawieniu - część zwycięstw odniósł grając 4-4-2, część 4-3-3. Reagował, gdy nie szło, co widzieliśmy choćby w ostatnim meczu z ŁKS-em, kiedy przy wyniku 0:0 zmienił system, a dwaj rezerwowi dołożyli worek cegieł do wygranej.

Pod jego wodzą Arka znów urosła mentalnie, do lamusa odszedł koszmarny finisz ubiegłego sezonu. Pół żartem, pół serio - power of friendship robi swoje, jak u Realu Madryt w Lidze Mistrzów. Gdynianie, z drobnymi wyjątkami, nie grali może spektakularnie, ale byli cholernie dojrzali i cierpliwi. Unikali nerwowych końcówek, rzadko tracili głupie bramki, odzyskali pewność siebie i przekonanie o własnej sile. Michał Marcjanik stał się najlepszym środkowym obrońcą w lidze, dając też drużynie mnóstwo z przodu. Karol Czubak na nowo zaczął taśmowo strzelać bramki. Właściwie wkomponowany został zdolny Hide Vitalucci, obroniła się zmiana między słupkami. Można powiedzieć, że “Żółto-niebiescy” wreszcie punktowali na miarę możliwości, na miarę szerokiej, dobrze zbudowanej kadry. Grzegorczyk nie był cudotwórcą, ale zmaksymalizował szanse Arki na wykorzystanie jej potencjału. Tylko tyle i aż tyle. Poza tym “kupił” swoją osobą zawodników i ludzi wokół. Dał się poznać jako - wybaczcie kolokwializm, trener raczej się nie obrazi - równy gość.

Laurka? Stwierdzenie faktów. W środku 43-letni szkoleniowiec z pewnością żałuje, że nie będzie mu dane dokończyć sezonu, kontynuować pracy, spróbować wprowadzić gdynian do Ekstraklasy. Ale on w tej sytuacji jest wyłącznie wygranym. Wykorzystał życiową szansę w stu procentach. Nagle stał się jednym z najciekawszych nazwisk na rynku w II, I lidze, może nawet części Ekstraklasy. A wcześniej, zanim objął stanowisko asystenta Łobodzińskiego nad morzem, w roli pierwszego trenera niespecjalnie mu szło. Teraz nie powinien i nie będzie narzekał na zainteresowanie. Arka i Dawid Szwarga mogą jeszcze w tej sytuacji sporo stracić. On nie. Został pożegnany z honorami, jako najlepiej punktujący trener z historii, który przywrócił nadzieję w zespół i otworzył mu drogę do awansu. Nikt by nie wymyślił takiego scenariusza.

Dyrektor sportowy Arki Veljko Nikitović i właściciel-prezes Marcin Gruchała najpierw sporo zaryzykowali, dając szansę dłużej popracować Grzegorczykowi. Mogli go przecież pożegnać razem z Łobodzińskim, a jednak obdarzyli kredytem zaufania. To był strzał w dziesiątkę. W efekcie mają drużynę na drugim miejscu w tabeli i teraz nowego trenera, z góry listy życzeń. Zmiana też oczywiście wiąże się z ryzykiem, natomiast Dawid Szwarga przychodzi, bo, jak słyszeliśmy w październiku, klub patrzy długofalowo. Awans nie jest celem samym w sobie, a częścią planu budowy wieloletniego projektu. Rozwoju klubu. Uznano, że to właśnie Szwarga najbardziej pasuje w nim do roli pierwszego trenera. Były już asystent Marka Papszuna zrobił w Gdyni doskonałe wrażenie podczas rozmów. On też ma sporo do udowodnienia.

- Odrzucając okoliczności, trzeba przyznać, że sam wybór jest bardzo ciekawy, mocny jak na zaplecze Ekstraklasy. Jedno z najgorętszych nazwisk wśród trenerów młodego pokolenia realnie idzie “na swoje”, ligę niżej. Arka wykorzystała okazję, bardzo chciała Szwargę, ceniąc go nie tylko za pracę wykonaną przez lata w Rakowie, ale też m.in. jakość procesu treningowego. A trener dał się przekonać zarysowanym mu projektem, planem na przyszłość. Planem całego klubu, który w ostatnich miesiącach, pod nowymi władzami, idzie w stronę profesjonalizacji, a nie robienia wszystkiego “na kolanie”, jak w przeszłości - pisaliśmy przed dwoma miesiącami.

Na starcie Szwarga nie będzie miał łatwo - to jasne. Do zgranej, będącej na fali szatni wejdzie nowy człowiek, ze swoimi współpracownikami. Porównań do Grzegorczyka nie zabraknie, szczególnie przy gorszych wynikach. Klub sporo ryzykuje, zmieniając, gdy “żre”. Kadra, wyniki i miejsce w tabeli każą upatrywać w Arce głównego faworyta do awansu obok Bruk-Bet Termaliki. Trzeba jednak pamiętać, że konkurencja, na czele z Miedzią Legnica, nie śpi. To będzie ekscytująca wiosna w Gdyni i w całej Betclic 1 Lidze. Sami jesteśmy ciekawi, w którym kierunku popłynie żółto-niebieski statek. I co zgotują nam piłkarscy bogowie.