Robert Lewandowski w Blackburn, Ronaldo w Arsenalu, a Gerrard w Chelsea. Najlepsze transfery, których nie było

Czasem decydował przypadek, czasem nieporozumienie na linii sztab szkoleniowy-właściciel klubu, a w przypadku "Lewego" na przenosiny zgody nie wyraził... wulkan. Tylko Zlatan Ibrahimović zawsze był Zlatanem Ibrahimoviciem.

Trudno to sobie oczywiście wyobrazić, ale Steven Gerrard był bliski dołączenia do Chelsea. Widok słynnego pomocnika w koszulce "The Blues" z pewnością doprowadziłby do omdlenia niejednego kibica Liverpoolu. Historia rozpoczęła się na Euro 2004.

Podczas turnieju pojawiały się głosy sugerujące, że nr 8 "The Reds" jest na skraju opuszczenia Anfield. Ostatecznie jednak pozostał w klubie, a duży wpływ miały na to sprawy rodzinne oraz pojawienie się nowego trenera, Rafy Beniteza. Decyzja okazała się słuszna, ponieważ pod wodzą Hiszpana Liverpool sięgnął w Stambule po Ligę Mistrzów.

Chelsea nie zamierzała się jednak poddawać i już rok później ponownie starała się zatrudnić Anglika. Wszystko nabierało sensu, ponieważ działacze "The Reds" zwlekali z nową umową dla pomocnika. Warto zwrócić również uwagę na ówczesne słowa Gerrarda:

– Ostatnie sześć tygodni było najtrudniejszym momentem mojego życia i musiałem podjąć najcięższą decyzję, jaką tylko mogłem sobie wyobrazić. Byłem absolutnie zdecydowany na podpisanie nowej umowy, ale wydarzenia z ostatnich pięciu, sześciu tygodni wszystko zmieniły – zapowiedział Gerrard.

Kibice Liverpoolu mogli jednak odetchnąć z ulgą, kiedy pomocnik zmienił zdanie i podpisał nową umowę z ukochanym klubem.

Z Anglii przenosimy się do Hiszpanii. Nazwisko Alfredo Di Stefano oznacza dla wielu to samo co Real Madryt. Nie ma się co temu dziwić patrząc na fantastyczne liczby Hiszpana w koszulce Królewskich. Dacie jednak wiarę, że napastnik mógł zostać jednak legendą Barcelony?

W 1953 r. "Blaugrana" dogadała się z River Plate, które posiadało prawa do Di Stefano. W tym samym czasie Real uzgodnił wszystko z Millionarios, dla których grał młody Hiszpan. Powstało więc spore zamieszanie, które wyjaśnił reżim generała Franco.

Zdecydowano, że napastnik będzie grał w różnych sezonach dla obu klubów. Teraz wyobraźcie sobie, że np. Leo Messi w tym sezonie broni barw Barcelony, ale za rok będzie strzelał gole dla Realu.

Ostatecznie "Blaugrana" zrezygnowała jednak z umowy, wobec czego Di Stefano grał tylko dla "Królewskich". Zaowocowało to pięcioma triumfami z rzędu w Pucharze Europy (dawnej Ligi Mistrzów) i ośmioma mistrzostwami Hiszpanii.

Robert Lewandowski, Zinedine Zidane i Roy Keane – co łączy te trzy postacie oprócz wielkich umiejętności piłkarskich? Wszyscy mogli występować w Blackburn Rovers.

Latem 2010 roku po wyrobieniu marki na krajowym podwórku, Lewandowski zaczynał zastanawiać się, jaki zagraniczny kierunek obrać. Wtedy swoje zainteresowanie wyraziło Blackburn Rovers. Anglicy mogli zapłacić klubowi z Poznania 6 milionów euro. Była to oczywiście kwota, która w pełni zadowoliłaby poznaniaków. Polski snajper dostał zaproszenie do Blackburn, ale wszystko zniweczyła chmura pyłu wulkanicznego z Islandii, która uziemiła wszystkie loty z i do Wielkiej Brytanii.

Agent piłkarza Cezary Kucharski przyznał, że w takich okolicznościach inny rodzaj transportu nie miał sensu i cała sprawa upadła. Jeden z dziennikarzy głosujących w ostatnim plebiscycie Złotej Piłki przyznał, że Lewandowski miałby większe szanse na zwycięstwo, gdyby grał w jednym z angielskich gigantów. Można więc gdybać, czy po przenosinach do Blackburn Polak nie stałby się później gwiazdą Liverpoolu, czy też Manchesteru City.

Tuż po zdobyciu mistrzostwa Anglii w sezonie 1994/1995, Blackburn zaczęło poszukiwania nowych talentów. Trener zespołu Ray Harford oraz jego asystent Derek Fazackerley zwrócili uwagę na 23-letniego Zinedine'a Zidane'a. Obaj zaczęli więc naciskać na transfer utalentowanego Francuza z Girondins Bordeaux. Pomysłowi sprzeciwił się jednak właściciel klubu Jack Walker. Zdziwiony pytał:

Później na pewno mocno żałował swoich słów. Fazackerley przyznawał, że w tamtym okresie Blackburn nie potrafiło wykorzystać potencjału, jaki zbudował wcześniej tytuł mistrza kraju. Asystent trenera dał jasno do zrozumienia, że klub obrał zdecydowanie zły kierunek w kontekście kupna kolejnych piłkarzy.

Blackburn starało się również kupić Roya Keane'a. Irlandczyk, który występował wtedy w Nottingham Forest był już blisko podpisania kontraktu z Rovers, ale do gry wkroczył Sir Alex Ferguson. Szkocki trener zapytał pomocnika:

Keane porzucił więc plany na jutrzejszy dzień, które obejmowały podpisanie umowy z Blackburn. Wszyscy wiemy co było dalej. Irlandczyk stał się "Czerwonym Diabłem" i został legendą klubu z Old Trafford. Szkoleniowiec Blackburn, Kenny Dalglish był oczywiście wściekły na Roya i groził mu nawet wejściem na drogę sądową.

Arsenalowi można zarzucić wiele rzeczy, ale na pewno nie braku nosa do zdolnych młodzików. Podobnie było w 2003 r, kiedy na celowniku Kanonierów znalazł się 18-letni Cristiano Ronaldo. Wychowanek Sportingu Lizbona przybył do Londynu, gdzie odbywał już nawet treningi i otrzymał koszulkę z numerem 9. Było blisko, ale wszystko jednak upadło. Arsene Wenger wyjaśnił to w wywiadzie z 2008 r.

Dużą rolę w tej historii odegrał również Carlos Queiroz. Portugalczyk znał Ronaldo z jego występów w Sportingu Lizbona. Queiroz pełnił wówczas funkcję asystenta w Manchesterze United, toteż czym prędzej wykradł 18-latka Arsenalowi i namówił do podpisania umowy z "Czerwonymi Diabłami".

Blisko dołączenia do Kanonierów był również Zlatan Ibrahimović. 16-letni Szwed zameldował się w Londynie, aby zobaczyć obiekty treningowe i trenować z pierwszą drużyną. Otrzymał nawet koszulkę ze swoim nazwiskiem na plecach. Wenger poprosił więc standardowo piłkarza, aby wziął udział w testach. Uraziło to jednak niezwykle pewnego siebie młodziana.

– Arsene dał mi słynną biało-czerwoną koszulkę z numerem 9 i moim nazwiskiem na plecach. Pozowałem w niej już nawet do zdjęć. Była to dla mnie cudowna chwila. Arsenal miał fantastyczny zespół, a ja już nawet swoją koszulkę. Czekałem więc, aby przekonał mnie do podpisania kontraktu, ale nawet nie spróbował tego zrobić – wyjaśnił krnąbrny Szwed.

– Właściwie nigdy nawet nie złożył mi poważnej oferty. Co więcej powiedział: "Chcę zobaczyć jak dobry jesteś, jaki typ zawodnika prezentujesz. Przejdź testy". Nie mogłem w to uwierzyć. Powiedziałem mu, że: "Nie ma mowy. Zlatan nie bierze udziału w testach – dodał.

Do transferu więc nie doszło. Po latach Wenger przyznał, że nie żałuje swojej decyzji:

Trudno nie zgodzić się ze słowami francuskiego szkoleniowca. Z drugiej strony Zlatan udowodnił później, że jego talent rzeczywiście nie powinien podlegać testom.

Wspomniane historie pokazują, że o transferach decydują nie tylko pieniądze. Lepiej oczywiście nie bawić się w "gdybologię", ale Robert Lewandowski podbijający Premier League, czy Steven Gerrard zdobywający mistrzostwo Anglii z Chelsea to obrazy, które mocno pobudzają wyobraźnię. Znacie inne ciekawe niedoszłe transfery? Czy któryś ze znanych piłkarzy był blisko dołączenia waszego ukochanego klubu? Podzielcie się w tym w komentarzach.