"Plan? Wejść, wygrać i zejść". Kamil Szeremeta przed życiową szansą na mistrzostwo świata [NASZ WYWIAD]

Dziś w nocy Kamila Szeremetę czeka pojedynek o tytuł mistrza federacji IBF z kazachskim bokserem Giennadijem Gołowkinem. W nocy z 18 na 19 grudnia dowiemy się, czy Polak zostanie nowym czempionem IBF w wadze średniej. Na kilkanaście godzin przed walką serwujemy Wam świeżą rozmowę z, być może, przyszłym posiadaczem pasa mistrzowskiego.

MATEUSZ POŁUSZAŃCZYK: Wkrótce staniesz przed największym wyzwaniem w profesjonalnej karierze, którego stawką będzie pas mistrza świata IBF w kategorii średniej. Podarujesz rodakom gwiazdkowy prezent i przywieziesz trofeum do Polski?

KAMIL SZEREMETA: Tak, spróbuję odegrać rolę świętego Mikołaja, ponieważ bardzo ciężko pracowałem na to, żeby sprawić wspomniany przez Ciebie prezent. Szczególnie chcę tym zwycięstwem uszczęśliwić swoje dzieci oraz żonę. Tytuł czempiona pod choinką to zdecydowanie jeden z bezcennych upominków, który dodałby jeszcze większej magii świętom Bożego Narodzenia.

Prawdę mówiąc, kontrakt na walkę podpisałem już w styczniu. Wszystkie opóźnienia były spowodowane pandemią koronawirusa. Musiałem być w ciągłym treningu, bo tak naprawdę w każdym momencie mógł zadzwonić telefon z wiadomością, że pojedynek odbędzie się za dwa lub trzy tygodnie. Czasu poświęconego sferze prywatnej miałem zatem minimalną ilość.

Pierwsze słyszę, żeby Gołowkin gdziekolwiek wypowiadał się w takim tonie, że nie chce ze mną boksować. Jeśli w jakichś serwisach pojawiały się takie informacje, trzeba puścić to mimo uszu, gdyż ludzie, którzy publikują tego typu teksty, szukają taniej sensacji. To stek bzdur. Jestem obowiązkowym pretendentem, więc - chcąc nie chcąc - nie mógł mnie unikać. Dla Kazacha potyczka ze mną jest niezwykle ważna z tego względu, że jeżeli uda mu się mnie pokonać (na co nie pozwolę), ustanowi nowy rekord obron.

Jasna sprawa. Zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby tytuł wrócił wraz ze mną do mojej kochanej Polski. Masz rację - historia uczy, że lekceważenie nieraz kończyło się porażką. Ale „GGG” to typ zawodnika, który nigdy nie olewa przeciwnika. Podchodzi do każdego oponenta z należytym szacunkiem. Czy ja również pokuszę się o niespodziankę? Oczywiście! Właśnie po to tu jestem!

Miałem sporo czasu na rozpracowanie przeciwnika i na poprawę swoich błędów. Jaki mam plan? Wejść, wygrać i zejść. Zewsząd wciąż słyszę tylko gadanie, że to będzie dwudziesta pierwsza udana obrona Gołowkina. Jednak on musi najpierw ten pojedynek zwyciężyć. To Kazach stoi pod ścianą, ponieważ ja nic nie muszę. Ja co najwyżej mogę. Natomiast nie będę dużo mówić o własnych atutach. Przekonacie się o nich już podczas walki.

W głowie wszystko jest ustalone, idealnie poukładane. Mentalnie jestem gotowy jak mistrz zen. Plan na walkę, motywacja, wiara w sukces - tego nic, ani nikt nie jest w stanie zaburzyć. Doskonale zdaję sobie sprawę, po co tu jestem. Wiem również, dla kogo tu jestem. Mam świadomość, dla kogo to robię. Mam nadzieję, że 18 grudnia powiem: „Melduję wykonanie zadania!”.

Do tej walki sparowałem z wieloma zawodnikami i każdy z nich pomógł mi w rozwoju różnych elementów pięściarskiego rzemiosła. Każdy z wymienionych przez Ciebie sparingpartnerów pokazał mi sztuczki z własnego warsztatu bokserskiego, wnosząc nową jakość do moich umiejętności. Miałem czternaście miesięcy, żeby dokładnie przeanalizować technikę, taktykę i zdolności „GGG”. Dzisiaj pragnę udokumentować to w ringu.

Nie interesuje mnie, ile osób we mnie wierzy. Bo liczy się wiara najbliższych: żony oraz mojej kochanej rodziny. Ale też wsparcie pięściarskiego otoczenia, najwierniejszych kibiców. Więcej mi nie trzeba. Na serio.

Nie, nie prosiłem o rady, ponieważ to byłoby zupełnie pozbawione sensu. Grzegorz Proksa jest innym rodzajem zawodnika, niż ja. A ponadto Gołowkin od tamtej pory ewoluował pięściarsko o kilka klas.

Nie odczuwam lęku, bo od listopada 2019 roku jestem w gazie. Nie obawiam się ani o formę fizyczną, ani psychiczną. Przepracowałem solidnie ten czas. Nie dostrzegam sensu, żeby mówić teraz, w jakiej to ja jestem wyśmienitej formie, bo to zweryfikuje ring i rywal.

Miejsce, w którym się znalazłem zawdzięczam na pewno wsparciu żony. Bez tego byłoby znacznie trudniej. Słowa uznania kieruję również pod adresem trenera, promotora, a także składam wyrazy ogromnego szacunku Giennadijowi Gołowkinowi za to, że dotrzymał słowa i nasz pojedynek dojdzie do skutku.

Pozdrawiam wszystkich. Trzymajcie kciuki za mój triumf. Pamiętajcie: Za Polskę, auuuu!