Oto główny faworyt do wygrania EURO! Jest ranking. "Są potężni"

Z okazji rozpoczęcia mistrzostw Europy stworzyliśmy Power Ranking uwzględniający wszystkie 24 drużyny, które zaprezentują się w Niemczech. Prezentowaliśmy już Wam miejsca 17-24 (TUTAJ) i 9-16 (TUTAJ). Czas na ostatnią część, z najlepszą “ósemką”, a co za tym idzie - pełne zestawienie układu sił turnieju. Rzućmy jeszcze okiem na zestaw grup:

Oto najwięksi faworyci do złota na EURO 2024.

Obrońcy tytułu przysyłają do Niemiec inną drużynę niż ta, która zapisała się w historii trzy lata temu. Oczekiwania, co jasne, też są niższe, medal byłby niespodzianką. Luciano Spalletti musi liczyć, że odświeżony zespół, wsparty kilkoma wyjadaczami, “kliknie”. Z drugiej strony Italia nadal ma w talii mocne nazwiska, szczególnie w tyłach, od bramki począwszy. Dochodzą do tego nowe twarze i wreszcie chociaż przyzwoita “dziewiątka”, Gianluca Scamacca z Atalanty (19 goli w sezonie 2023/24). Trudno jednak o wielki optymizm, bo wyniki Włochów po ominiętym mundialu w Katarze przesadnie nie zachwycały. Sporo o ich możliwościach powie nam rywalizacja w grupie z Chorwacją i Hiszpanią.

Bez Frenkiego De Jonga, bez Koopmeinersa i De Roona, ale z bardzo ciekawą ekipą, która może nie jest głównym faworytem do medali, jednak z pewnością ma papiery, by się koło nich zakręcić. Ostatnie sparingi wlały sporo nadziei w serca Holendrów. Dwa razy przekonujące 4:0 (z Kanadą i Islandią, taki sam wynik padł w marcu ze Szkocją) pomogło w kontynuacji budowy pozytywnej atmosfery. Twarzą reprezentacji “Oranje” jest Memphis Depay, natomiast jej dużą siłę stanowi solidna, wyrównana kadra. Mocna obrona dowodzona przez Virgila van Dijka, mimo ubytków coraz lepsza linia pomocy (Reijnders, Veerman, Schouten), zjawiskowy Xavi Simons, rozpędzony Jeremie Frimpong (który, notabene, prawdopodobnie będzie rezerwowym). Holandia stworzyła ekscytujący zespół. Zobaczymy, jak przejdzie chrzest bojowy. Grupa łatwa nie jest.

Belgowie, z każdym rokiem mający w składzie coraz mniej przedstawicieli “złotego pokolenia”, przyjeżdżają do Niemiec zmazać plamę po fatalnym mundialu w Katarze. Domenico Tedesco buduje kadrę po swojemu, ale nadal musi liczyć przede wszystkim na Kevina De Bruyne i Romelu Lukaku, wspieranych m.in. Leandro Trossarda i Jeremy’ego Doku. W zespole, owszem, jest wielu piłkarzy młodszego pokolenia (jak Doku), ale większość dopiero zaczyna “rosnąć” w tym zespole. Brakuje za to Thibaut Courtois, który popadł w konflikt z selekcjonerem i mistrzostwa obejrzy w telewizji. Zobaczymy, jak taka mieszanka sprawdzi się w warunkach turniejowych. “Złote pokolenie” szału nie zrobiło - i w 2016, i 2021 r. odpadało w ćwierćfinale. Belgia trafiła do łatwiejszej grupy (Ukraina, Rumunia, Słowacja) niż Holandia czy Włochy. Awans to obowiązek.

Hiszpanię jak zwykle trzeba umieścić w gronie drużyn, które mogą sięgnąć na wielkim turnieju po pełną pulę. Czy jest to zespół silny kadrowo? Jak najbardziej. Czy jednak wśród uczestników EURO 2024 są reprezentacje, przynajmniej na papierze, mocniejsze? Bez wątpienia. “La Roja” będzie chciała po latach posuchy w końcu nawiązać do lat świetności. W ekipie z Półwyspu Iberyjskiego zobaczymy ciekawą mieszankę rutyny z młodością. Z jednej strony doświadczeni Rodri, Alvaro Morata, Dani Carvajal czy Nacho Fernandez, z drugiej młodzi i utalentowani Lamine Yamal, Pedri, Nico Williams. Jest kim postraszyć. Przez eliminacje Hiszpania przeszła jak burza, wygrywając siedem z ośmiu spotkań, Ostatnie sparingi też napawają optymizmem (5:0 z Andorą, 5:1 z Irlandią Północną). Problemem może okazać się natomiast trudna grupa z Włochami, Chorwacją i - tu już powinno być łatwiej - Albanią.

Dużo więcej szczęścia w losowaniu mieli natomiast Portugalczycy, którzy trafili w grupie na Czechy, Turcję oraz Gruzję. Taki zestaw, mimo wszystko nieszczególnie silny, już na starcie daje podopiecznym Roberto Martineza spory handicap w tym rankingu. Gdybyśmy tworzyli go zaraz po eliminacjach, w których Portugalia miażdżyła wszystkich, notując bilans 10 zwycięstw w 10 meczach i to przy bilansie bramek 35:2, pewnie umieścilibyśmy Portugalczyków na podium. Ostatnio pojawiły się jednak wpadki w meczach towarzyskich, które mogą delikatnie martwić. W marcu porażka ze Słowenią, kilka dni temu zaś z Chorwacją. Nie wszyscy zawodnicy tej drużyny są w najwyższej formie, choć kadrowo jest to ekipa bardzo silna, mająca praktycznie w każdej formacji gwiazdy największego formatu. Od Rubena Diasa, przez Bruno Fernandesa, aż do nieśmiertelnego Cristiano Ronaldo czy nieocenionego Bernardo Silvę.

Czysto personalnie pewnie byśmy ustawili Anglików pół kroku za zwycięzcami tego rankingu, jeśli nie niemal na tej samej linii. Tyle że finaliści poprzednich mistrzostw topią się w problemach. Gareth Southgate musi drżeć o defensywę, bo z przyczyn zdrowotnych upadł jego żelazny duet Harry Maguire - John Stones. Pierwszego wyeliminowała kontuzja, drugi jest w Niemczech, ale walczy z czasem, by grać. Więcej niepokoju budzi jednak to, jak Anglia, na papierze tryskająca piłkarską jakością, wygląda na boisku. Całą kadencję Southgate musi zmagać się z krytyką stylu gry, ale ostatni, przegrany 0:1 sparing z Islandią, wyjątkowo zirytował kibiców. A nie był to wypadek przy pracy, bo w listopadzie wicemistrzowie Europy nie potrafili ograć Macedonii. Znak zapytania budzi forma fizyczna liderów, wykończonych sezonem, pokiereszowanych Jude’a Bellinghama i Bukayo Saki. Zagadką pozostaje też, jak nowe twarze (bo selekcjoner wreszcie odświeżył zespół) sprawdzą się w turniejowych realiach. Anglia to dziś niepewność. Jeśli wszystko zagra, może być nie do zatrzymania. Jest mocna. Ale dystans dzielący ją od rozczarowania nie wydaje się szczególnie daleki.

Jeszcze rok temu Niemcy na pewno nie zajęliby w takim rankingu drugiego miejsca. Ba, pewnie znalazłoby się całkiem sporo reprezentacji, które trzeba byłoby docenić bardziej. Ostatnie miesiące dają jednak naszym zachodnim sąsiadom spore nadzieje. Praca Juliana Nagelsmanna, który we wrześniu 2023 roku zastąpił Hansiego Flicka, przynosi coraz lepsze efekty. Potwierdzają to m.in. towarzyskie zwycięstwa z Francją czy Holandią. Jakości nie brakuje też po prostu w zestawieniu personalnym Niemców. Kroos, Ruediger czy Wirtz mają za sobą kapitalny sezon klubowy, Musiala to chłopak o nieograniczonym potencjale, a są jeszcze przecież Guendogan, Neuer czy Kimmich. Sporym atutem tej ekipy, przynajmniej w teorii, powinna być też oczywiście gra u siebie, a ponadto uniknięcie potęg w grupie, w której czekają Węgry, Szkocja i Szwajcaria.

Wicemistrzowie Europy z 2016 roku, mistrzowie świata z 2018 roku, srebrni medaliści ostatniego mundialu w Katarze. Francuzi praktycznie na każdym turnieju dochodzą bardzo daleko i podobnie powinno być tym razem. Didier Deschamps, pracujący z “Trójkolorowymi” jako selekcjoner od 2012 roku, zna ten zespół na wylot. Wie, jak wyeksponować jego atuty, a te są przecież ogromne. W eliminacjach Mbappe i spółka wygrali siedem spotkań, tylko jedno zremisowali, wykręcili przy tym fantastyczny bilans bramek 29:3, a grali nie z byle kim, bo m.in. z Holandią, Grecją czy Irlandią. Lekko martwić mogą co prawda ostatnie sparingi, bo w nich zdarzały się wpadki (porażka z Niemcami czy remis z Kanadą), ale nie ma co wyciągać z nich daleko idących wniosków. Kadrowo Francja też wygląda potężnie. Mogłaby wystawić nawet i dwie bardzo silne jedenastki. W grupie czekać będą Holandia, Austria i Polska. Można było trafić lepiej, ale w każdej z tych rywalizacji “Trójkolorowi” i tak będą wyraźnym faworytem.