Odpalili go z Wisły, teraz wszedł do Ekstraklasy. Chichot losu. "Tam się sparzył, u nas rósł" [NASZ WYWIAD]

WOJCIECH ŁOBODZIŃSKI: Jakość piłkarska. Proces, który przeszliśmy podczas całego tego sezonu. Ale generalnie, jak mam wskazać jedną, konkretną rzecz, to po prostu jestem zadowolony z tego jaką prezentujemy jakość na boisku. To nas poprowadziło do awansu, ciągle dążyliśmy do lepszego grania w piłkę.

Nie było go. Najważniejszym punktem było to, że obyło się bez zawahań. To było płynne dążenie do celu. Mental odmienił naszą drużynę. Mieliśmy fajnych piłkarzy ciągnących zespół: Nemanję Mijuskovicia, Marcina Garucha, Szymona Matuszka, Kamila Zapolnika. Przyszedł Max Dominguez, Carlos Martinez, Jon Aurtenetxe i tchnęli w ten zespół pozytywny, nonszalancki styl bycia.

Głównie tym, że jak coś nie szło, to i tak był u nas wyczuwalny pozytyw. Przegrywamy, a wszyscy się rzucają do odrabiana. Ultraofensywne próby akcji. My jako sztab ich wręcz hamowaliśmy, a oni swoje, do przodu!

Nasza ofensywa jest stabilna, Max Dominguez był naszym liderem przez cały sezon. Można wyróżniać każdego po kolei od Maxa przez Macieja Śliwę, każdy z nich dawał dużo, a moim niespodziewanym w drugiej rundzie odkryciem był Chuca. Odpalony z Wisły Kraków. A on z racji charakteru, bo to spokojny, cichy chłopak, sparzył się na Wiśle Krakow. U nas rósł z dnia na dzień. Pięć goli i cztery asysty - praktycznie cały jego dorobek został wypracowany w ważnych dla zespołu momentach.

To jest bardzo ciekawy i specyficzny przypadek. Szymon jest bardzo inteligentny, ale i stonowany. Wydaje mi się, że nie ma pozaboiskowych cech przywódczych. A pokazuje je zespołowi na murawie.

Tak, był kapitanem w kilku klubach. Charakter na boisku ma niesamowity. To pracuś, piłkarz, który trzyma wszystko w ryzach. To kapitan z racji swojego zaangażowania, intelektu i pracy dla drużyny. Ale nie jest wodzirejem.

Na pewno ja jestem nadpobudliwy, bardzo aktywny przy linii, na ławce. Ale w szatni mamy Nemanję, Carlosa, oni lubią poszaleć.

Sam bym chciał to wiedzieć! Wszyscy pytają o Ekstraklasę, a my jeszcze pierwszej ligi nie skończyliśmy!

No tak, chociaż ja mialem ciężko z zabawą. Awansowaliśmy oficjalnie, bawiliśmy się na fecie, a ja następnego dnia zdawałem egzamin na licencję trenerską UEFA Pro w Białej Podlaskiej. Czyli z Legnicy sześć godzin autem w jedną, egzamin i sześć godzin z powrotem. Ale chłopaki się pobawili, nie wiem jak mocno, ale co było na fecie, niech zostanie na fecie.

To Ekstraklasa. Chciałbym zostawić ten nasz sznyt, optymizm boiskowy z pierwszej ligi, radochę z gry. Ale też wiem, że do końca nie będzie można tego zrobić. Więcej będzie pragmatyzmu niż dobrej zabawy, to jednak granie ligę wyżej. Z dużą pokorą przystąpimy do nowego sezonu, będziemy kopciuszkiem, jeśli chodzi o budżet. Wzmocnienia będą, ale nie takie jak tych czołowych klubów. Będziemy starać się, by zagościć w Ekstraklasie na dłużej.

Powiem jedno wielkie: zobaczymy. Jako piłkarz musiałem tylko dbać o swoją formę. Tylko i aż tyle. Teraz jest zupełnie inaczej. Widzę po tym roku jaka to jest ciężka, wymagająca praca. Ale chcę się rozwijać i zobaczymy dokąd to mnie doprowadzi. Nie lubię jak się mnie ktoś porównuje do trenera Papszuna czy innych. Jestem młodym trenerem, a przyszłość może być różna. Najważniejsza przyszłość to ta najbliższa, z Miedzią Legnica w Ekstraklasie.