Zachwyty nad kadrowiczem. "To wylewało się z jego każdego ruchu. Człowiek od zadań specjalnych"

Spotkanie z Albanią było ciężkostrawne. Nasza gra długimi momentami faktycznie bolała, a kulminacja przyszła w minutach, w których rywale zepchnęli nas do defensywy i raz po raz oddawali strzał na bramkę Wojciecha Szczęsnego. W gruncie rzeczy zrobiliśmy stosunkowo niewiele, aby wygrać to spotkanie. W gruncie rzeczy trudno uwierzyć w to, że wygralibyśmy, gdyby nie Karol Świderski. Człowiek od zadań specjalnych w drużynie "Biało-czerwonych".

Sytuacja z 41. minuty wcale nie była prosta. Wymowna w tym aspekcie jest reakcja Kuby Kamińskiego, który w pierwszym momencie złapał się za głowę, gdyż myślał, że jego strzał odbity przez słupek jest równoznaczny z końcem nadziei na zdobycie bramki. Wówczas jednak do akcji wkroczył wychowanek SMS-u Łódź i trafił do siatki w swoim stylu. Niewiele było w tym gracji, ale bezwzględna pewność napastnika wręcz wylewała się z każdego ruchu 26-latka.

Niby nieskładne przyjęcie piłki, niby zbyt lekki strzał, oddany nieco od niechcenia. Efektem było jednak pokonanie albańskiego bramkarza i uratowanie przeciętnie grającej Polski. Ze wszech miar piękne w swojej brzydocie. Trafienie, jakiego nie powstydziliby się Gerd Mueller, Pippo Inzaghi lub Thomas Mueller. Trafienie dobrze oddające stan naszej reprezentacji - nie mamy zbyt wielu wirtuozów, nie zostaliśmy tak piłkarsko wychowani. Ale gdyby każdy dawał tyle, ile Świderski, odsunęlibyśmy na bok rozważania o jakiejkolwiek estetyce.

Na część zawodników gra z orzełkiem na piersi działa demotywująco. Nogi stają się zbyt cięższe, serce kołacze się w klatce, a strach zagląda głęboko w oczy. Na szczęście mamy też takich piłkarzy, jak ten, który rozstrzygnął wynik poniedziałkowego starcia. W wypadku napastnika Charlotte FC trudno mówić o jakimkolwiek przytłoczeniu. To jest po prostu gość, który w kadrze nie zawiódł właściwie ani razu.

Nie licząc felernych mistrzostw świata, trafiał na każdym zgrupowaniu, na jakim się pojawił. Żeby jednak oddać wagę tej sytuacji, należy podkreślić, że w Katarze spędził na boisku zaledwie 45 minut. Czesław Michniewicz miał zresztą dość niewielkie przekonanie do byłego gracza Jagiellonii Białystok, bo chociaż ten dawał mu szalenie cenne punkty w starciu z Walią, to przeciwko Meksykowi, Arabii Saudyjskiej, Francji, Belgii oraz dwukrotnie Holandii, piłkarz nawet nie powąchał murawy. Zupełnie inaczej wyglądało to za kadencji Paulo Sousy.

Portugalczyk uczynił ze Świderskiego jednego z najważniejszych zawodników w swojej układance. Gdy Karol wchodził na plac, niemal zawsze dawał jakościową zmianę. Szalał przede wszystkim w eliminacjach do turnieju na Bliskim Wschodzie, gdy na jego liście znalazły się San Marino, Albania i Węgry. Niby nic wielkiego, ale od 5.09.2021 roku rawiczanin zdobył w kadrze siedem bramek. Dla porównania Robert Lewandowski w analogicznym okresie ma ich na koncie osiem, przy czym dwa z rzutów karnych.

Wreszcie wypada docenić to, że 26-latek haruje na całym boisku. To nie tylko wielka efektywność w polu karnym rywala, ale też praca w pozostałych sektorach. Jeszcze w pierwszej połowie nie brakowało sytuacji, w których zawodnik z MLS schodził do środka boiska, aby wspomagać Karola Linettego i Piotra Zielińskiego. Zanotował dwa przechwyty i dwa odbiory, ponadto wygrał pięć z dziesięciu pojedynków. Te dziewięć akcji w defensywie, to dorobek większy niż w wypadku Jakuba Kiwiora, Jana Bednarka lub Bartosza Salamona.

Tym samym Świderski znowu stał się wzorem osoby naprawdę walczącej o wyniki reprezentacji Polski. Nie brakowało go pod bramką przeciwnika, nie brakowało go w defensywie. W rozegraniu również pełnił istotną rolę - miał w końcu 22 podania (81%). Wyłączając linię obrony, lepszym wynikiem mogli pochwalić się jedynie Linetty (35, 92%) oraz Zieliński (50, 83%).

Być może piłkarz Charlotte FC nie sprawi, że "Biało-czerwoni" przejdą oczekiwaną rewolucję. To jednak nic złego, bo takich graczy po prostu potrzebujemy. Gracz, którzy w najtrudniejszych momentach potrafią pociągnąć tę drużynę do przodu. Świderski nie jest bohaterem tylko na czas pięknych momentów, bo tych jest przecież niewiele. Świderski to bohater na czas kryzysu, zmaganiach w błocie, deszczu i walki o każdy centymetr boiska. Być może to jeden z tych reprezentantów, z którymi najłatwiej jest się teraz identyfikować.