Muszą, ale tego nie zrobią. Perez wie swoje, Real Madryt uruchomił plan C

Dzień świstaka w stolicy Hiszpanii dzieje się na okrągło. Książka o kontuzjach piłkarzy Realu miałaby już kilkaset stron, a wciąż zapełnia kolejne karty. Najnowszą ofiarą jest Eder Militao, który zresztą dopiero pół roku temu wrócił do gry po pierwszym zerwaniu więzadeł krzyżowych. W jego przypadku historia zatoczyła koło i Brazylijczyk znów został położony na operacyjny stół.

Ciekawostką jest fakt, że problemy z ACL dotyczą praktycznie wyłącznie defensywnych graczy “Królewskich”. W zeszłym roku “kolana” puszczały wspomnianemu Militao, Davidowi Alabie (dopiero zaczyna treningi z piłką), bramkarzowi Thibaut Courtois, a w tym wchodzącemu do seniorskiej kadry Joanowi Martinezowi oraz Daniemu Carvajalowi i znowu Militao. Łączna przerażająca liczba pokazuje już dziesięć zerwanych więzadeł (wliczono tu wszystkie piłkarskie drużyny Realu) w 14 miesięcy.

Obrona Realu wygląda dziś następująco. Ze środkowych obrońców zdrowy ostał się jedynie Antonio Ruediger, o którym od tygodni mówi się, że jest przeciążony ze względu na liczbę gier, oraz Jesus Vallejo (o nim później). W poprzedniej kampanii awaryjnie na stoperze grali jeszcze Aurelien Tchouameni i Carvajal, ale z wiadomych względów Carlo Ancelotti nie będzie mógł z nich skorzystać krótko- i długoterminowo. Na lewej obronie mamy komplet “nieruszonych” graczy: Ferlanda Mendy’ego, a także Frana Garcię, za to po drugiej stronie boiska kontuzjowani są i rzeczony “Carva”, i Lucas Vazquez. Sytuacja wygląda więc dramatycznie.

Jeszcze przed fatalnym urazem nowego kapitana Realu (Carvajal przejął opaskę po Nacho), skład wręcz błagał o uzupełnienie, jako że “Los Blancos” przystąpili do sezonu, w którym teoretycznie mogą zagrać 72 spotkania, z 22 zawodnikami kadry A. Przypomnijmy tylko, że przepisy La Liga mówią o możliwości rejestracji 25 piłkarzy. W tym gronie znalazł się niedostępny przez kolejne miesiące Alaba oraz problematyczny Jesus Vallejo, obrońca całkowicie nieprzydatny, o czym przekonali się wszyscy w starciu Realu z Deportivo Alaves. Hiszpan przy stanie 3:0 wszedł na ostatnich kilkanaście minut i mocno przysłużył się do straty dwóch goli i nerwowej końcówki z Baskami. Od tamtego czasu nie powąchał murawy i można uznać za pewnik, że to będą jego ostatnie miesiące na Santiago Bernabeu.

Carvajal się połamał, będzie pauzował przynajmniej przez rok, zatem potrzeba wzmocnienia obrony stała się oczywista i priorytetowa, bardziej niż zastąpienie Toniego Kroosa, za którym płacze się od pierwszego gwizdka nowego sezonu. Dani był bowiem jedynym wyszkolonym prawym obrońcą. Wszyscy inni, od Vazqueza poprzez Militao i Fede Valverde, są rozwiązaniami awaryjnymi. A teraz, po stracie Brazylijczyka, Real doszedł do ściany.

“Królewscy” już korzystają z planu C, którego nie wdrażali od czasu Zinedine Zidane’a i pamiętnego sezonu z 60 kontuzjami i absencjami z powodu koronawirusa. Planem B w Madrycie była zazwyczaj zmiana pozycji zdrowego piłkarza i łatanie nim dziury. Tak Eduardo Camavinga rósł na lewej obronie, Tchouameni na stoperze i Lucas Vazquez na prawej stronie defensywny, gdzie ostatecznie został. Ale opcje kończą się, gdy kolejni zawodnicy odnoszą kontuzje. Plan C zakłada już dobieranie juniorów z Realu Castilla. Za Militao z Osasuną wszedł, z powodzeniem, 21-letni Raul Asencio i prawdopodobnie nie będzie to jego ostatni występ.

Na pytanie więc “czy Real powinien kogoś pozyskać” trzeba odpowiedzieć “oczywiście!”. Ale czy to zrobi? Wątpliwe. Głównie dlatego, że Madryt, w tym głównie zarządzający, Florentino Perez i sztab sportowy skupiony wokół Jose Angela Sancheza, nie myślą krótkoterminowo. Owszem, interesują ich trofea, ale nie zejdą z dawno wytyczonej drogi dla ratowania jednego mistrzostwa czy innego pucharu. Zawsze skupiają się na długoterminowych celach. Zakup jednego defensora do środka i dwóch na prawą stronę nie mieści się w ich rozumowaniu. I trzeba to zrozumieć. Bo na liście płac nadal będą widnieli i Alaba, i Militao, i Carvajal. Ich powrót jest oczekiwany, a zaufanie nie spada.

Stąd nie ma co liczyć na zimowe transfery, a w styczniu najprawdopodobniej na okładce Marki zobaczymy Alabę z podpisem “Nowy nabytek”. Być może wspomniany Raul Asencio okaże się rewelacją jak latem Joan Martinez, a może do rozwiązań planu C dojdą inni piłkarze z cantery. Do pracy powinien niedługo wrócić utalentowany Jacobo Ramon, a niewykluczone też, że Ancelotti zaryzykuje i powoła 17-letniego Jesusa Forteę, robiącego świetne liczby jak na prawego obrońcę w Młodzieżowej Lidze Mistrzów (cztery występy, gol i dwie asysty).

To jest tok myślenia typowy dla Realu Madryt. Działało to w przeszłości i pozwalało rozwijać tym graczom, którzy w normalnej sytuacji mieliby ograniczone wejścia na boisko. Wyjątkiem było sprowadzenie Kepy po kontuzji Courtois, ale pozycja bramkarza jest zbyt wrażliwa, aby ryzykować utrzymywanie statusu quo. Ostatecznie i tak obecny golkiper Bournemouth okazał się słabszy w rywalizacji z rezerwowym Andrijem Łuninem.

Osobną kwestią jest to, że Real planuje kadrę cały rok, ale przyjęło się, że kompletuje ją tylko przy okazji letnich okienek transferowych. Zimą pozostaje w hibernacji. Ostatnim prawdziwym zimowym zakupem był Brahim Diaz w 2019 roku, gdy robił pierwsze, średnio udane kółko w Realu Madryt. Wcześniej, bo w 2015, w styczniu przyszedł Lucas Silva, jeden z niewielu nieudanych transferów z Brazylii. Ostatnia historia pokazuje więc, że łatanie dziur w środku sezonu nie jest rozwiązaniem.

To również sekret sukcesów “Królewskich”. Pewność siebie i brak paniki. Nie zawsze jednak wychodzi na tym obronną ręką. W sezonie 2018/19, pierwszym po odejściu Cristiano Ronaldo, szybko okazało się, że Portugalczyka nie zastąpi się Mariano Diazem, kadra chybotała się cały rok, a kolejni trenerzy (Julen Lopetegui i Santiago Solari) wołali o wzmocnienia. Nie można wykluczyć, że zarząd Realu w końcu się przełamie i przynajmniej wyśle zapytanie o choćby Aymerica Laporte’a, hiszpańskiego kadrowicza pozostającego na liście płac Al-Nassr. Chociaż i nad tą operacją łopocze mnóstwo czerwonych flag (wiek piłkarza, cena i sportowa jakość).

O innych wynalazkach, nazwiskach krążących w mediach, Castello Lukebie z RB Lipsk czy Jorrelu Hato z Ajaksu, należy zapomnieć. To się nie wydarzy. Kibice mistrzów Hiszpanii powinni porzucić fałszywe nadzieje i przyjąć stoicką pozę: oczekuj niewiele, ewentualnie daj się mile zaskoczyć. Real Madryt raczej zaskakiwał na murawie, na rynku transferowym zwykle był do bólu przewidywalny i nudny. Nawet skrajne sytuacje tego nie zmienią.