Piłkarz Lecha z szansą na debiut po... 20 latach. "Jest inny niż wszyscy"

Jest takie powiedzenie, że "cierpliwy to i kamień ugotuje" i idealnie pasuje ono do Bartosza Mrozka. Kiedy prawie równo 10 lat temu - na początku lipca 2014 - roku Mrozek przechodził do młodzieżowych drużyn Lecha z GKS Tychy, chyba sam się nie spodziewał, że jego kariera może się aż tak rozwinąć, choć trzeba przyznać, że sumienną pracą - i właśnie dużą cierpliwością - doszedł do tego momentu, że jest pierwszym bramkarzem "Kolejorza" i został powołany do reprezentacji. Jest to pierwsze bramkarskie powołanie z Lecha od 20 lat. Ostatnim takim zawodnikiem był Waldemar Piątek, który był w kadrze Polski na wyjazdowe tournee do Stanów Zjednoczonych.

Mrozek nigdy nie był nazywany wielkim talentem. Zdecydowanie więcej w tej kwestii w Lechu mówiło się o trzy lata młodszym Krzysztofie Bąkowskim, który teraz pokazuje się z bardzo dobrej strony w Stali Rzeszów, ale ekstraklasa to były dla niego jeszcze za duże progi.

24-letni bramkarz był wypożyczany zdecydowanie więcej niż jakikolwiek wychowanek "Kolejorza". W 2018 roku poszedł na roczne wypożyczenie do drugoligowej Elany Toruń. Rok później? Znowu wypożyczenie, znowu do drugiej ligi, ale tym razem na dwa lata do rodzinnych Katowic i miejscowego GKS. W drugim sezonie znacznie przyczynił się do awansu GKS do pierwszej ligi.

Po powrocie w 2021 roku był trzecim bramkarzem Lecha w mistrzowskim sezonie za kadencji Macieja Skorży, który dał mu zadebiutować w bramce "Kolejorza". Były to dwa spotkania w Pucharze Polski - z Unią Skierniewice (2:0) i Garbarnią Kraków (4:0).

Te liczne wypożyczenia i pozycja trzeciego bramkarza mogłaby zniechęcić. Jednak Bartek pokazywał, że jest cierpliwy. W sezonie 2021/22 pracował też z jednym z największych fachowców jeśli chodzi o fach bramkarski w Polsce, czyli Maciejem Palczewskim, który jako trener zdobył w Polsce już wszystko, czyli mistrzostwo z Lechem oraz puchar i superpuchar Polski z Cracovią. W rozmowach z trenerem da się usłyszeć, że trener Bartka Mrozka nazywa "synkiem". Do dzisiaj obaj mają kontakt, mimo że Palczewski pracuje w Cracovii, to regularnie rozmawiają i omawiają występy Bartka.

Mrozek wiele zawdzięcza trenerowi Palczewskiemu, to on go ukształtował jako bramkarza. Jednak w 2022 roku w Lechu powstał duży znak zapytania na pozycji bramkarza. Odszedł Mickey van den Hart i zostali wówczas Bednarek oraz Mrozek. Lech jednak wtedy nie zaufał Mrozkowi, który koniec sezonu mistrzowskiego skończył na wypożyczeniu w Stali Mielec. Został tam ściągnięty awaryjnie na dwa ostatnie spotkania i pokazał się z dobrej strony. Dla Lecha jednak to było za mało.

W Lechu postanowiono zaufać Arturowi Rudce, mimo sprzeciwów Palczewskiego, który widział tam innego bramkarza lub duet Mrozek-Bednarek. Jednak wepchnięty został Rudko, to ktoś musiał odejść. Zatem Mrozek ponownie udał się do Stali, a w Lechu z miejsca jedynką stał się Ukrainiec.

Co ciekawe, już w pierwszym meczu nowego sezonu Mrozek wrócił na Bułgarską, ale jako bramkarz Stali i był to... jego debiut na tym stadionie. Musiał odejść do Stali, żeby pierwszy raz wystąpić w Poznaniu, bo mecze pucharowe, w których debiutował, grane były na wyjeździe.

I jak się skończyło? 2:0 dla Stali, a Mrozek... został bohaterem spotkania i bramkarzem kolejki. Wówczas internet obiegło zdjęcie uśmiechniętego trenera bramkarzy Lecha wraz z Mrozkiem. To był pewnego rodzaju cios dla władz i kibiców Lecha, że na tamten moment lepszy bramkarz bronił u rywali.

Nie było zaskoczeniem, że Rudko w bramce Lecha nie zagościł na długo. Po kompromitujących występach szybko zastąpił go Filip Bednarek, który rozegrał w Lechu sezon życia, bo tak trzeba nazwać ćwierćfinał Ligi Konferencji i sześć czystych kont zanotowanych w tych rozgrywkach przez bramkarza urodzonego w Kleczewie.

W tym czasie Mrozek musiał znowu pokazać cierpliwość. Udał się na kluczowe dla jego kariery wypożyczenie do Stali i rozegrał... sezon życia. Był jednym z głównych autorów utrzymania Stali, zaliczył 12 czystych kont. Mrozek wygrał rywalizację z Mateuszem Kochalskim, który cały rok siedział na ławce, a rok później... został najlepszym bramkarzem ekstraklasy i obecnie został wytransferowany do Karabachu.

Lech zresztą na tyle nie wierzył w Mrozka, że musiał go ze Stali... odkupywać. Drużyna z Podkarpacia miała klauzulę wykupu Mrozka po sezonie i z niej skorzystała. "Kolejorz" zostawił sobie furtkę, bo w umowie wpisał niewiele wyższą klauzulę odkupu. Stal zarobiła, Lech był stratny, ale nie tyle, ile mógł, bo wypuściłby dzisiaj swojego pierwszego bramkarza za grosze.

Mrozek okazał się cierpliwy i to przyniosło mu sukces. To zresztą inny typ bramkarza niż większość zawodników na tej pozycji. Nie jest "wariatem", nie krzyczy. Mrozek to zupełnie inny gość. Ułożony, od lat z tą samą dziewczyną, spokojny, bardzo uprzejmy. Wręcz idealny zięć. I trzeba przyznać, że to w jego karierze bramkarskiej mu pomaga, a nie przeszkadza. Dzięki swojemu podejściu nie narzeka na robotę i swoją sytuację. Nie jest to materiał na lidera, ale swoim spokojem dobrze wpływa na defensywę i pozostałych partnerów. Wyciska maksa ze swojego potencjału i na wszystko, co osiągnął, zapracował ciężką pracą oraz cierpliwością.

Kiedy wrócił do Lecha w 2023 roku, John van den Brom nie od razu na niego postawił, mimo nacisków kibiców i klubowych działaczy. Zresztą można było zrozumieć Holendra, który po fantastycznym poprzednim sezonie Bednarka nie chciał sadzać bardziej doświadczonego bramkarza z miejsca na ławkę rezerwowych. Jednak w kilku pierwszych meczach Bednarek popełnił błędy i od 5. kolejki sezonu 2023/24 - meczu ze Śląskiem Wrocław (1:3) - Mrozek w lidze nie oddał już miejsca w bramce. Do teraz jest podstawowym bramkarzem.

I co najważniejsze, jest jednym z nielicznych albo może jedynym, który po fatalnym poprzednim sezonie w wykonaniu Lecha, nie może mieć do siebie pretensji. Może spokojnie spojrzeć w lustro. Gdyby zrobić sondę wśród kibiców, to Mrozek mógłby wygrać w cuglach.

W Lechu ma rozegranych 40 meczów, gdzie zachował 17 czystych kont. Wiele razy drużynie pomógł, żeby przez niego nie przegrała meczu, jak w starciach z Legią, Widzewem czy Zagłębiem Lubin.

Dzisiaj jego pozycja jest niepodważalna, ale też trzeba dodać, że Lech na bramkarskiego wychowanka czekał cały XXI wiek. W Lechu nie ma kultury szkolenia bramkarzy. Wręcz da się usłyszeć tezę, że "na bramkarzu się... nie zarobi". To nie przypadek, że Mrozek, który 9 lat czekał na prawdziwą szansę, musiał po drodze spędzić aż cztery lata na wypożyczeniu, rok jako trzeci bramkarz i dopiero wtedy udowodnić, że na to zasługuje.

Dzisiaj Mrozek nie jest jeszcze gotowym bramkarzem. Może poprawić się jeszcze w grze nogami czy na linii. Za to bardzo dobrze broni nogami, ma bardzo dobre warunki fizyczne, a jego interwencje są pewne, przemyślane. Na przedpolu broni pewnie.

W kadrze pewnie nie zagra, ale powołanie da mu sygnał, że jest na radarze i ktoś docenia jego robotę. I trzeba przyznać uczciwie, że dzisiaj Mrozek nie jest wśród czterech najlepszych bramkarzy w Polsce, ale uczciwie pracuje, żeby w tym gronie być. To kop do cięższej pracy, a mówimy przecież o byciu bramkarzem Lecha Poznań, gdzie presja na tej pozycji - podobnie w Legii - jest największa w kraju. Bartek ją unosi i nie ma do niego zastrzeżeń.

W tym sezonie jego forma jeszcze poszła w górę. Wpuścił tylko trzy gole, mniej ma tylko Kacper Trelowski z Rakowa. Dodatkowo na jego koncie są już cztery czyste konta i wydanie pomaga Lechowi w tym, że jest liderem tabeli. Przyszłość stoi przed Mrozkiem, jeśli dalej będzie pracował i dalej będzie tak cierpliwy, to być może stanie się regularnym kadrowiczem.