Legia w Londynie wyciągnęła maksa. Jest tylko jeden niezadowolony. "Pytali, czy żartuję"

Przed spotkaniem chodziłem i pytałem różnych ludzi. Od Goncalo Feio, poprzez pracowników klubu, kończąc na zaprzyjaźnionych dziennikarzach, o co jest ten mecz. W teorii było to spotkanie o awans, ale umówmy się - to nie było możliwe. Nie z tak mocnym rywalem i nie z tyloma problemami w Legii - od gabinetów po boisko. Choć zgodnie wszyscy po meczu przyznawali, że gdyby w pierwszej połowie na 2:0 trafił Morishita...

Jednak zejdźmy na ziemię. Nie spotkałem nikogo w Londynie, który powiedziałby mi, że Legia ten mecz wygra. Osobiście typowałem wynik 3:1, ale dla przekory mówiłem, żeby moi rozmówcy wybrali sobie, dla kogo "3", a dla kogo "1". Byłem przekonany, że Legia coś trafi na Stamford Bridge. Drużyna Enzo Mareski jest boeiem w fatalnej formie (szczególnie w defensywie łatwo traci gole) i oddala się od gry w przyszłym sezonie w Lidze Mistrzów, choć trener czwartkowych gospodarzy stara się tworzyć aurę, że wszystko jest dobrze. Jednak jak może być dobrze, jak Chelsea w dwóch ostatnich meczach u siebie - z Ipswich oraz Legią - straciła aż cztery gole.

I ten pierwszy mecz - z praktycznie pewnym spadkowiczem - był asumptem do dyskusji, co w Londynie można ugrać. Sam Feio mówił, że obejrzał ostatnich 16 spotkań londyńczyków, że wyciągnął wnioski względem pierwszego spotkania. To na pewno nie zaszkodziło, ale czy w starciu z tak olbrzymią jakością, jaka była po stronie londyńczyków, ma to jakieś wielkie znaczenie?

Okazało się, że miało i brawa dla Portugalczyka.

Goncalo Feio lubi generować wokół siebie emocje. To często celowy zabieg, żeby odciążyć drużynę i samemu być na pierwszym planie. Jednak kolejny szok wydarzył się, kiedy zobaczyliśmy wyjściowe składy obu drużyn.

Chelsea - praktycznie pewna awansu - wystawiła w Londynie skład zbliżony do galowego. Z Sancho (ostatnio czołowy piłkarz), Cucurellą i przede wszystkim Jacksonem oraz Palmerem. Co prawda pierwszy ma 12 meczów bez gola, a drugi 14, ale Maresca wystawił ich celowo, żeby obaj jego kluczowi piłkarze przełamali się na Legii.

A co na to Legia? Wiadomo, że była osłabiona brakiem Wszołka, Kapustki, Guala czy Szkurina i to są ogromne osłabienia, ale Feio umie zaszokować. Bowiem od pierwszej minuty do boju posłał Pekharta (wiosną nie zagrał więcej niż 45 minut we wszystkich meczach, a za dwa miesiące kończy się jego przygoda z pierwszym zespołem Legii) czy Kovacevica. Szczególnie szokowało postawienie na tego drugiego, co było widać po Kacprze Tobiaszu, kiedy wchodził na stadion. Zastanawiałem się, o co chodzi, że bramkarz Legii ma taki humor, ale "Tobiego" musiała zaboleć decyzja o braku występu w takim meczu.

No bo jednak mówimy o wychowanku klubu, który jasne - miał udział przy dwóch golach, wybronił też rzut karny - ale ewidentnie był zszokowany decyzją trenera Feio. Zresztą tak samo jak warszawscy dziennikarze, którzy jak dowiadywali się ode mnie o składzie, to kilka razy dopytywali, czy żartuję. I to on jedyny może być po meczu delikatnie niezadowolony, że szansę dostał bramkarz, którego pewnie za dwa miesiące w klubie nie będzie.

Trzecim zaskoczeniem, ale już mniejszym było postawienie na Goncalvesa, który po meczu sam przyznał, że zagrał największy mecz w Legii i wreszcie nawiązał do dużych oczekiwań, jakie były od niego stawiane przed sezonem.

Jednak rację miał Feio, dla którego był to 16. mecz w europejskich pucharach w karierze. Pekhart wywalczył karnego, którego zamienił na gola, a Kovacević (oprócz akcji przy straconym golu ze spalonego), bronił pewnie.

– Vladan Kovacević udowodnił nie tylko Legii, ale i Sportingowi, że jest fenomenalnym bramkarzem. Decyzja była spowodowana potrzebami drużyny i charakterystyką obu golkiperów. Wiele analizowaliśmy w tym zakresie. Ostatecznie zapadła decyzja, że dokonujemy zmiany między słupkami - mówił Feio po wygranej.

Sam mecz nie dał kibicom nadziei na awans, ale samej Legii dał bardzo dużo. Stamford Bridge to arena, na której osiągnięty korzystny wynik idzie w świat. Przez cały sezon wygrały tutaj trzy drużyny - Fulham, Man City i właśnie Legia. W Lidze Konferencji Chelsea przegrała tylko raz i to na wyjeździe, jeszcze w fazie eliminacji ze szwajcarskim Servette (1:2). Będąc w Londynie i śledząc sportowe kanały, wszędzie jest pokazywana wygrana Legii. Dla kibiców z Londynu to także kolejny "solidny" plaskacz w tym sezonie, bo przecież przegrać z drużyną z Polski...

Na pewno świetnie odebrani zostali fani Legii, których bano się w Londynie. Były tutaj szczególne środki ostrożności. Dało się usłyszeć, że nawet największe w historii klubu. Jednak tym razem obyło się bez żadnych ekscesów, a kiedy kibice stołecznej drużyny odpalili race, to miejscowi fani chwycili za telefony i nagrywali ten pokaz. Po meczu dało się wyczytać komentarze, że "taki spektakl z racami ostatni raz na Stamford Bridge widziany był w latach 80.".

Legia wykorzystała dołek Chelsea, samemu się podbudowując na końcówkę sezonu, dodatkowo godnie żegnając się z pucharami. Legioniści zaczynali przecież przygodę pucharową w Walii z amatorami na boisku bardziej przypominającym stadion w wiosce, a kończyli na jednej z najbardziej znanych aren na świecie i to z sukcesem. Podbudował się sam Feio, który wyciągnął wnioski i cała jego drużyna zagrała inaczej. Nie przestraszyła się, wykorzystała swoje momenty i do tych momentów doprowadziła. Dla samego szkoleniowca to na pewno najbardziej prestiżowa wygrana w trenerskiej karierze.

Fani Legii mogą być dumni. Podobnie włodarze klubu, bo nie było żadnego skandalu, jak w Alkmaar czy Birmingham, a dodatkowo wynik był bardzo dobry. Awansu nie było, ale satysfakcja jest i Legia wróciła do Polski z podniesioną głową. Dodatkowo legioniści dołożyli kolejne punkty do naszego rankingu krajowego UEFA, a 400. mecz w Legii zagrał Artur Jędrzejczyk, dla którego też była to wielka chwila.

Na koniec - zwycięstwo Legii z trybun oglądała sławna Madonna. Przecież scenariusz, gdzie Legia ogrywa Chelsea na Stamford Bridge, a z trybun ogląda to absolutna gwiazda muzyki, ciężko sobie na trzeźwo wyobrazić. A to się wydarzyło. Dodatkowo obyło się bez kolejnych kontuzji.

Do pełni szczęścia zabrakło tego awansu, ale umówmy się - nie po to Legia przyjechała do Londynu, a osiągnęła więcej niż zakładała i rozsławiła swoją markę oraz polską piłkę. Kibice z całej Polski mogą być dumni z Legii, ale też Jagiellonii.

Życzmy sobie za rok przynajmniej powtórki z udziałem obu drużyn w najlepszej ósemce LK, a sytuacja półfinalisty, szwedzkiego Djurgardens, pokazuje, że jak pomoże w następnych latach losowanie, to i może bariera ćwierćfinału europejskiego pucharu zostanie złamana.

Brawo Legia!