Legenda szaleje po 50-tce, w Polsce gole strzela 74-latek! Oto najsłynniejsi długowieczni piłkarze

Na początku stycznia gruchnęła informacja, że Kazuyoshi Miura w wieku 53 lat (!) podpisał nowy kontrakt z Yokohama FC. “King Kazu”, który jako jeden z trzech piłkarzy strzelił w reprezentacji Kraju Kwitnącej Wiśni ponad 50 goli, karierę rozpoczynał, gdy w Polsce trwał jeszcze stan wojenny. W minionym sezonie pojawił się na boisku w sumie w sześciu spotkaniach. Kilka dni temu skończył 54 lata. Więcej o jego historii przeczytacie W TYM MIEJSCU.

- Kiedy wchodzę na boisko, czuję głębokie pragnienie spełnienia swojego obowiązku i okiełznania emocji wszystkich wokół, nosząc opaskę kapitana - przyznał po wrześniowym meczu z Kawasaki Frontale, w którym zdobył bramkę i stał się tym samym najstarszym strzelcem w historii J1 League.

Miura to odosobniony przypadek, jeśli chodzi o 50-latków w profesjonalnej piłce na solidnym poziomie. Nie jest jednak jedynym przykładem zawodnika, który wciąż kontynuuje przygodę z futbolem, choć większość kolegów już dawno zdecydowała się zawiesić buty na kołku.

Szukać nie musimy zresztą daleko od Miury. Również w Yokohamie od półtora roku występuje doskonale znany z europejskich boisk Shunsuke Nakamura. 42-letni były pomocnik Celtiku w zakończonych rozgrywkach ligi japońskiej rozegrał dziesięć spotkań. - Dopóki nie usłyszę "nie chcemy cię", będę dalej grał w piłkę - mówił w rozmowie z Jakubem Białkiem z “Weszło” w 2018 roku.

Tak jak w samej Yokohamie, tak i we wszystkich czołowych pięciu europejskich ligach w obecnym sezonie występuje dwóch piłkarzy z minimum czterdziestoma wiosnami za sobą. Jednym z nich jest rzecz jasna 42-letnia legenda Juventusu Gianluigi Buffon, który został uznany przez IFFHS za drugiego najlepszego bramkarza ostatniej dekady na świecie. Z opaską kapitańską w Montpellier biega zaś o rok starszy od Buffona Vitorino Hilton. Brazylijczyk to przy tym najstarszy zawodnik z pola w tychże ligach. Więcej o niesamowitej historii Hiltona przeczytacie TUTAJ.

Jeszcze we wrześniu w wieku 41 lat w Primera Division w barwach Cadiz zadebiutował były bramkarz Piasta Gliwice, Alberto Cifuentes. Chwilę po tym zdecydował się jednak zakończyć karierę. Wcześniej, bo jeszcze latem, z futbolem w tym samym wieku zdecydował się rozstać - również wydawałoby się nieśmiertelny - Claudio Pizarro, który na sam koniec zdołał jeszcze z Werderem utrzymać się w Bundeslidze.

Dwóch starych znajomych z Ameryki Południowej rywalizuje natomiast wciąż w swoich ojczyznach. 40 lat w tym roku skończy Roque Santa Cruz, aktualnie kapitan paragwajskiego Club Olimpia. Z kolei jego rówieśnik, Maxi Rodriguez, powoli zbliża się do końca kariery w klubie, w którym ją rozpoczął, czyli w Newell's Old Boys.

Do piłkarza z Ameryki Południowej przez kilka lat należał też tytuł najstarszego zawodnika, który zagrał na mistrzostwach świata. Podczas mundialu w Brazylii w 2014 roku dokonał tego w wieku 43 lat i 3 dni Faryd Mondragon. Bramkarz reprezentacji Kolumbii na boisku pojawił się w 85. minucie jako zmiennik w ostatnim grupowym spotkaniu “Los Cafeteros” przeciwko Japonii.

Jego rekord został pobity przez innego golkipera już cztery lata później. Podczas mistrzostw w Rosji również w ostatnim meczu w grupie, tyle że w reprezentacji Egiptu i to od pierwszej minuty, w wieku 45 lat i 161 dni wystąpił legendarny Essam El-Hadary. Czterokrotny mistrz Afryki w starciu z Arabią Saudyjską zdołał nawet obronić rzut karny.

Ze względu na specyfikę pozycji, często to właśnie bramkarze bili rekordy tych najstarszych. John Burridge, który w sezonie 1994/1995 strzegł bramki Manchesteru City, do dzisiaj dzierży rekord Premier League. Rozegrał w niej mecz w wieku 43 lat i 26 dni. Najstarszym piłkarzem w historii Ligi Mistrzów jest natomiast włoski bramkarz Marco Ballotta, który w 2008 roku dla Lazio zagrał w spotkaniu przeciwko Olympiakosowi w wieku 43 lat i 163 dni.

Nie tylko jednak golkiperzy w historii futbolu potrafili grać do naprawdę pięknego wieku. Poza wspomnianym już wyżej Miurą, piłkarzem, który nie chciał długo rozstać się z ukochanym sportem, był sam sir Stanley Matthews.

Zdobywca historycznej pierwszej Złotej Piłki na ligowym poziomie zaczął grać na niemal dekadę przed wybuchem II wojny światowej, a przecież “France Football” nagrodziło go tytułem najlepszego piłkarza globu dopiero w 1956 roku! Sir Matthews formę trzymał do 50-tki, a karierę zakończył w połowie lat 60.

Nieco wcześniej urodził się rodak słynnego napastnika, Harry Lowe. Ten obrońca nie miał oczywiście aż tak tak oszałamiającej kariery jak legenda Stoke i Blackpool, ale również zapisał się na kartach historii. Po latach gry w ojczyźnie, wyemigrował do Hiszpanii, gdzie został trenerem. To właśnie jako szkoleniowiec Realu Sociedad w 1934 roku w wieku 48 lat rozegrał jeden mecz dla baskijskiego klubu, co do dzisiaj jest rekordem La Ligi!

Jako piłkarz świetnie zestarzał się również inny angielski zawodnik, Teddy Sheringham. Najlepszy strzelec w historii Millwall grał w piłkę przez niemal dwie i pół dekady! Karierę zakończył w 2008 roku w wieku 42 lat, ale ta statystyka mogła wyglądać jeszcze bardziej okazale. Siedem sezonów później, będąc menadżerem Stevenage, ze względu na plagę kontuzji w zespole, zarejestrował się również jako zawodnik. Choć miał zagrać w jednym z pucharowych spotkań, ostatecznie jednak nie dane mu było wejść na boisko.

Mimo że Sheringham do reprezentacji narodowej trafił w wieku dopiero 27 lat, to i tak zdołał rozegrać dla “Synów Albionu” 51 spotkań. Do dość ciekawego spotkania doszło podczas ostatniego z nich. Anglia mierzyła się w nim z Brazylią w ćwierćfinale mistrzostw świata w 2002 roku. Naprzeciw Sheringhama stanął wtedy inny z piłkarzy, który również miał wkrótce (no może trochę później) przejść do historii jako ten niemogący się rozstać z futbolem - Rivaldo.

Legenda brazylijskiego futbolu podczas mundialu w Korei i Japonii miała już trzydziestkę na karku, ale karierę zakończyła dopiero w 2015 roku. Po grze w takich egzotycznych krajach jak Uzbekistan czy Angola, Rivaldo na sam jej koniec postanowił związać się z rodzimym Mogim Miri, którego był zresztą wówczas właścicielem. Z boiska zszedł jako 45-latek.

A jak to wygląda na krajowym podwórku? U nas piłkarze na najwyższym poziomie stosunkowo rzadko kontynuują karierę do czterdziestki. W obecnym sezonie takim przykładem jest jednak Artur Boruc w Legii Warszawa. W przeszłości do klubu “40+” w Ekstraklasie dołączyli natomiast m.in. Piotr Reiss w Lechu Poznań, Marian Janoszka w Ruchu Radzionków czy Marcin Wasilewski w Wiśle Kraków.

W Polsce dużo więcej seniorów (w dosłownym tego słowa znaczeniu) znajdziemy w niższych ligach. W listopadzie ubiegłego roku w wieku 84 lat zmarł niestety Ryszard Kacysz. Słynny “Rico”, który najwyżej w swojej karierze doszedł do III ligi, w piłkę grał w sumie przez 70 lat! Jeszcze niedawno był zarejestrowany w C-klasie w ekipie Gromu Kraków.

Jednym z najstarszych zawodników w naszym kraju pozostaje więc Bogdan Głąbicki. 74-letni napastnik Hutnika Huty Czechy jeszcze w listopadzie wpisał się na listę strzelców w meczu swojej IV-ligowej ekipy przeciwko Pilicy Białobrzegi! Ostatnio zaś trafiał do siatki w lidze futsalu.

- Mówią, że jestem dziwak, ale ja się pytam, czy w moim wieku to muszę tylko o chorobach rozmawiać? Albo o tym, kto ostatnio umarł? - pytał retorycznie w czasie wywiadu z “Gazetą Wyborczą” w 2018 roku.

Zdecydowanie nie, panie Bogdanie! Jak bowiem widać, choćby na Pana przykładzie, w piłkę można grać przez całe życie!