Krystian Bielik: Gdyby nie kontuzje, byłbym teraz w Arsenalu. Chcę pojechać na Euro [NASZ WYWIAD]

KRYSTIAN BIELIK: Niestety, w meczu FA Cup z Chorley zagrają zawodnicy z drużyn U18 i U23. My, czyli zawodnicy pierwszej drużyny, do wtorku musimy siedzieć w domach. Mamy oczywiście rozpiski, trenujemy jak tylko się da, ale jest to cios. Nie możemy stracić ani dnia, przed nami ważne spotkanie ligowe z Rotherham, na które musimy być gotowi.

Może nie aż tak, ale cieszy jak najbardziej. Ostatecznie nagrodę najlepszego zawodnika grudnia dostał Duncan Watmore z Middlesbrough. Ale nie ukrywam, że po cichu liczyłem, że ta nagroda trafi w moje ręce. Czuje się dobrze, jestem zadowolony z tego, jak wygląda moja gra w ostatnich tygodniach. Drużyna złapała oddech, robię wszystko, żeby pomóc nam w lepszej grze i wyjściu z niebezpiecznej strefy.

Oj tak, wiele się działo. Choć najważniejszym wydarzeniem była dla mnie kontuzja. To był zdecydowanie najgorszy czas w mojej karierze. Od razu po tym starciu wiedziałem co się stało i co mnie czeka. Ale wróciłem. Ciężka rehabilitacja sprawiła, że czuje się naprawdę dobrze. Zero bólu, kolano się nie odzywa, a głowa jest wolna od zmartwień.

Zwolnienie Cocu było dla mnie przykre, bo dobrze dogadywałem się z Holendrem, jak i całym jego sztabem. To byli naprawdę przemili ludzie. Zżyliśmy się z nimi. Ale takie jest życie trenera, teraz Wayne jest naszym szkoleniowcem i wszyscy mogą zobaczyć, że od początku zaczęło to działać naprawdę dobrze. Drużyna złapała wiatr w żagle, nie tracimy tak wielu bramek, jak jeszcze kilka miesięcy temu.

Rozmawialiśmy prawie codziennie, czasami dawał mi wskazówki odnośnie mojej pozycji. Ale nie było to nic bardzo konkretnego. On od początku wierzył, że mam już podstawy, które są potrzebne do tego żebym się rozwijał i szedł do przodu. Nie było więc wielkiej indywidualnej pracy między nami.

Na początku miałem obawy. Miałem zagrać mecz w drużynie U23. Problem był taki, że spotkanie miało odbyć się na boisku, na którym zerwałem więzadło. Od razu pojawiły się w głowie myśli - musi być sucho, jak zerwałem to lało. Miałem obawy.

Jednak pierwsze spotkanie po powrocie rozegraliśmy w bazie treningowej, na boisku pierwszej drużyny. Czułem się tam komfortowo. Po złapaniu odpowiedniego rytmu byłem gotowy, żeby wrócić na Loughborough University Stadium. Przed pierwszym gwizdkiem myślałem o tym, co wydarzyło się tu kilka miesięcy wcześniej. Ale kiedy zaczyna się mecz, nie ma czasu na takie rzeczy.

Przed powrotem musiałem odbyć rozmowy z psychologiem klubowym. Pytał jak się czuje, na ile procent jestem gotowy do gry, czy kontuzja siedzi mi cały czas w głowie. Trochę o tym porozmawialiśmy. Mówiłem mu, że już o tym nie myślę. Ale tak nie było. Nie jestem robotem, żeby całkowicie wymazać to z pamięci.

Widać jego ogromne doświadczenie z boiska. Trener, który ma rozegrane spotkania na takim poziomie jak on, zawsze będzie miał przewagę nad teoretykami. Wyróżnia go charyzma. Kiedy zaczyna mówić, szatnia momentalnie milknie. Staramy się przyjmować do siebie jego uwagi. Z całym swoim sztabem pracują naprawdę ciężko, dużą wagę przykładają do analizy rywala i rozpracowania naszych przeciwników.

Jeśli coś mu się nie podoba, to mówi ci to prosto w twarz. Nie owija w bawełnę. Ale też jeśli robisz coś dobrze - jest pierwszy do pochwał i podbudowania za dobrą grę. Na razie nie daliśmy my wielu argumentów, żeby mógł wybuchnąć. Szkoda tylko meczu z Sheffield Wednesday. Przegraliśmy, a mieliśmy sytuację żeby wyjść na prowadzenie i kontrolować to spotkanie,

Teraz nie ma nad czym się zastanawiać, środek pomocy to moja pozycja, Lubię tak grać, przed obrońcami. Jako zawodnik który zaasekuruje linię pomocy, ale i w odpowiednim momencie ruszy do przodu z akcją, stworzy coś kreatywnego.

Jasne, graliśmy w młodzieżowych drużynach Arsenalu.

Gdyby nie kontuzje, to wierzę, że byłbym teraz w Arsenalu i to wszystko potoczyłoby się zupełnie inaczej. Ale jestem w Derby. I jestem z tego bardzo zadowolony. Jeśli zdrowie mi na to pozwoli wiem, że do Premier League w końcu trafię. Takie są moje plany na przyszły sezon - razem z Derby awansować do elity.

Bardzo niedawno, rozmawialiśmy w Wigilię. Trener zadzwonił z życzeniami, porozmawialiśmy chwilę. Selekcjoner dał do zrozumienia, że widzi jak gram, wracam do dobrej formy. Kazał mi ciężko pracować.

Staram się o tym nie myśleć. Często powtarzam to słowo - zdrowie. Jeśli nic mi się nie przytrafi, to chcę pojechać na Euro, dać wszystko dla naszego kraju. Koncentruje się na tym co jest tu i teraz, pół roku to kupa czasu.

Spokojnie, pozwalam sobie czasami na „cheat day” i śliwka raz na jakiś czas się w nim pojawia. Ale to prawda, mocno zmieniłem swoje podejście do diety. Współpracuje z Jackiem Feldmanem, dietetykiem, który np. pomaga w przygotowaniu wielu zawodnikom MMA. Pomógł mi w rozpisaniu odpowiedniej diety. I są efekty, straciłem trochę tłuszczu, który był niepotrzebny. Czuje się lepiej, stosuje różne suplementy, oleje, które pomagają mi w utrzymaniu odpowiedniej sylwetki. I dobrej formy, a to przekłada się na grę, na dobre wybory.

Pozostać zdrowym, to po pierwsze. Pojechać na Euro, zagrać na nim, pokazać się z fajnej strony. Do tego grać wszystko od deski do deski w klubie, nie oddać pozycji w podstawowej jedenastce.

Powtarzam się, ale jak będę zdrowy to wszystko się ułoży.