Klub, w którym piłkarze znikają. Przepadli mistrzowie, reprezentanci i talenty. "Uważaj na ten kierunek"

Możesz być mistrzem mocnej ligi (portugalskiej), możesz mieć ponad 30 meczów w Lidze Mistrzów, możesz być też strzelcem dwucyfrowej liczby goli w spadkowiczu albo wielkim talentem z jednego z najmocniejszych piłkarskich krajów świata. To tylko niektóre z coraz większej liczby przypadków w Nottingham Forest, do którego trafiają zawodnicy ze sporym potencjałem, ale przez klub w zasadzie tylko przemykają.

Klub z Nottingham, który rozgrywa drugi sezon w Premier League, w dwa lata dokonał blisko 50 transferów. To przekłada się na ogromne zmiany w kadrze meczowej i podstawowym składzie, czego najlepszym przykładem jest pozycja bramkarza - przez półtora sezonu w bramce Forest stanęło już sześciu bramkarzy. To jednak tylko pewien symbol, bo roszad jest znacznie więcej, a ich ofiarami są piłkarze, co do których w momencie transferu można było mieć naprawdę spore nadzieje i oczekiwania. Warto prześledzić losy kilku z nich.

Zacznijmy jednak od golkiperów. W poprzednim sezonie na tej pozycji zagrali: Dean Henderson, Keylor Navas i Wayne Hennessey. Dwaj pierwsi byli tylko wypożyczeni i po rozgrywkach wrócili do swoich klubów. Walijczyk natomiast to nie jest golkiper na poziomie regularnej gry w Premier League. Klub zatem zaczął szukać nowych zawodników na tę pozycję.

Najpierw padło na Matta Turnera, którego sprowadzono z Arsenalu. Reprezentant USA, który w momencie transferu był najdrożej sprzedanym bramkarzem z MLS (później przebił go Djordje Petrović), w Londynie wiele nie pograł, ale Forest miało być dla niego szansą, żeby na poważnie w Anglii zaistnieć. Po kilku błędach zdecydowano jednak, że potrzeba na tę pozycję kolejnego piłkarza. Padło na Vlachodimosa, dwukrotnego mistrza Portugalii z Benfiką, zawodnika, który w samej tylko Lidze Mistrzów zagrał 32 spotkania. Wydawać by się mogło, że to rozwiąże problem. Nic z tego.

Grek wskoczył do bramki na zaledwie kilka meczów, w pięciu puścił 12 goli i został zmieniony przez Turnera. Jako że ten nadal grał najwyżej przeciętnie, to w klubie postanowiono sprowadzić kolejnego golkipera - Matza Selsa ze Strasburga. Trudno podważać umiejętności Belga, za mecze w Ligue 1 był chwalony, ale to oznacza, że zupełnie na boczny tor zostają odsunięci Vlachodimos i Turner. W przypadku tego drugiego można by to spróbować jeszcze zrozumieć, nie dal wielu argumentów, ale Grek, który zagrał zaledwie kilka meczów, został w zasadzie z miejsca skasowany. Co ciekawe, ostatni sezon, w którym w Forest bronił tylko jeden bramkarz, to rozgrywki 2018/19, kiedy między słupkami stał Costel Pantilimon.

W klubie nie ma już Emmanuela Dennisa, którego sprowadzono po awansie. Nigeryjczyk sezon wcześniej zdobył dziesięć bramek w Watfordzie, który był drugim najsłabszym zespołem Premier League. Wynik, wydawać by się mogło, całkiem przyzwoity, do tego był w niezłym piłkarskim wieku (25 lat). Nic tylko nadal budować renomę w lidze angielskiej.

Okazało się jednak, że w tym samym czasie do klubu trafiło kilku innych napastników. Najlepszą pozycję wywalczył Taiwo Awoniyi, a Dennis gdzieś przepadł. Zagrał łącznie nieco ponad 700 minut, bilansu wcale nie miał tragicznego - dwa gole i dwie asysty, ale długo w klubie nie pozostał. Teraz, po półtora roku, wrócił do Watfordu.

Przez klub jak huragan przemknął też Gustavo Scarpa, który może dla europejskiego kibica nie jest kimś wybitnie znanym, ale w Brazylii osiągał spore sukcesy. W Palmeiras dwa razy wygrywał Copa Libertadores, dwa razy z rzędu przed transferem do Forest notował po 13 asyst w sezonie ligi brazylijskiej. Wydawać by się mogło, że do Premier League trafia ciekawy pomocnik.

Pierwsze wrażenia te przypuszczenia nawet potwierdzały, ale nawet nie miesiąc, a tydzień miodowy błyskawicznie się skończył. W pół roku Scarpa uzbierał 181 minut i latem 2023 roku został wypożyczony do Olympiakosu, którego z Forest łączy osoba właściciela - Evangelosa Marinakisa.

To nie jedyny Brazylijczyk, któremu na City Ground zupełnie się nie powiodło. Latem Forest wypożyczyli z Chelsea Andreya Santosa, jednego z bardziej utalentowanych brazylijskich piłkarzy. Zawodnika, który ma już za sobą debiut w kadrze "Canarinhos".

W Nottingham kompletnie nie zaistniał. W Premier League pojawił się raz, na dokładnie siedem minut. Nic dziwnego zatem, że Chelsea zimą skróciła wypożyczenie i wysłała go do ligi francuskiej, konkretnie do Strasbourga.

Spore nadzieje można było wiązać też z Omarem Richardsem. Kilka lat temu tego utalentowanego Anglika pozyskał z Reading Bayern Monachium. W Niemczech nie odgrywał znaczącej roli, ale blisko 500 minut w sezonie 21/22 w Bundeslidze zaliczył. Po awansie Forest trafił do drużyny wówczas Steve’a Coopera, tyle że do dziś nie doczekał się choćby debiutu.

Po poważnej kontuzji latem 2022 roku stracił niemal dwanaście miesięcy, a przed startem obecnych rozgrywek uznano, że najlepszym miejscem będzie dla niego wspominany już wcześniej Olympiakos.

Ciekawym przypadkiem jest też Lewis O’Brien, którego po awansie ściągnięto z Huddersfield. Trudno przypuszczać, że w klubie nie wiedzieli, kogo kupują. W kilku ostatnich sezonach przed transferem O’Brien za każdym razem grał ponad 3000 minut w sezonie w Championship. Rzetelny, pracowity pomocnik, który miał poszerzyć możliwości w środku boiska w Premier League. Wiele szans jednak w Forest nie otrzymał. Zagrał nieco ponad 500 minut i wciągnęła go transferowa wirówka. Zaledwie po pół roku wypożyczono do go MLS, do DC United.

Do tej listy zawodników można by dodać jeszcze kilku innych - Jonjo Shelvey, Gulian Biancone, a także choćby Ui-jo Hwang, który w reprezentacji Korei Południowej ma ponad 60 meczów, a w Forest nawet nie zadebiutował. Część piłkarzy przerzucono do Olympiakosu, co na pewno pasuje Marinakisowi, część wypożyczono albo sprzedano, ale przez Forest przemknęli z siłą huraganu. Szalona polityka transferowa w pierwszym sezonie można powiedzieć, że zdała egzamin - klub się w lidze utrzymał, ale zawodnicy, którzy spokojnie i mądrze chcą budować swojej kariery, powinni na ten kierunek bardzo uważać.