"Boję się jej strzałów". Kobieta, która chce grać z mężczyznami - rzeczywistość w klasie B

Zdążyliśmy się przyzwyczaić, że w rozgrywkach na najniższym poziomie w Polsce często dochodzi do nadzwyczajnych zdarzeń. W końcu zgodnie z nomenklaturą “Kartoflisk” jest to przecież Ósma Liga Mistrzów. Ale dziewczyna, która grywa w męskiej drużynie? Tego chyba jeszcze nie grali. Poznajcie więc Paulinę Kapeluch.

Jej zainteresowanie futbolem nie wzięło się znikąd. Każdy moment dzieciństwa spędzała na boisku razem ze starszym bratem Tomkiem, grającym w piłkę do dzisiaj. Choć mieszka on na co dzień w Gdyni, to klub, który reprezentuje jest oczywisty. Urania. Brat wzbudził zapał Pauliny do sportu. Nie siedzieli razem przed telewizorem czy komputerem, wybierali po prostu boisko. - Kiedy jadę do niego w odwiedziny do Trójmiasta, musimy “zahaczyć” jakiś orlik, nie ma innego wyjścia - uśmiecha się zawodniczka.

Piłka znaczy dla niej wiele, w końcu zamiast lalek wolała dostać w prezencie właśnie futbolówkę. Choć nigdy nie grywała w juniorach, to pewnego dnia zdecydowała się dołączyć do kobiecej drużyny Canicuła Bytów. To był pierwszy poważny piłkarski epizod.

Paulinę ciągnęło jednak do Uranii, przecież Udorpie to wieś, w której się wychowała. Od lat pomaga tutaj klubowi, który ma w sercu. I jak to bywa w klasie B, jest kobietą od zadań specjalnych. Opieka medyczna? Nie ma problemu, torba gotowa, czeka w gotowości. Sędzia główny nie ma asystenta? Spokojnie, pomoże z chorągiewką, nawet strój ma przygotowany. Trening? Pewnie, wesprze, przyda się na pewno. Trawa na boisku za długa? Poczekajcie, wsiądzie na mały traktorek i za chwilę murawa będzie skoszona. Po prostu, nie ma rzeczy niemożliwych.

- Jest z nami od zawsze i na każdym meczu. Do tego czynnie jako pani kierownik zajmuje się klubem, pomaga też nawet w sprzątaniu szatni. Wszyscy liczą się z jej zdaniem, jest naprawdę niezastąpiona - mówi Michał Kmiecik, prezes Uranii.

To nie wszystko, zaledwie 21-letnia dziewczyna w Udorpiu najzwyczajniej w świecie trenuje z mężczyznami. I robi to naprawdę dobrze, nie odstaje od reszty, czasami wręcz przeciwnie. - Kiedy zacząłem swoją seniorską przygodę w Uranii i stanąłem między słupkami, to najbardziej bałem się właśnie strzałów Pauliny. Może brzmi to śmiesznie, ale ona naprawdę ma dobre, mocne i techniczne uderzenie. Co więcej, potrafi się zastawić, nawet jeśli na przeciwko niej stanie rosły zawodnik, to nie ma z tym problemów - opisuje Maciej Hinc, były golkiper klubu. Paulina organizowała mu zresztą jeszcze treningi bramkarskie, jak sam twierdzi, najlepsze jakie miał kiedykolwiek. - Czułem się dzięki niej dobrze przygotowany. Ona jest naprawdę prawdziwym skarbem Uranii - dodaje.

Sama Paulina czuje się w zespole jak ryba w wodzie. - Chłopaki przyjmują mnie bardzo dobrze, czuję się jak ich siostra. U nas naprawdę jest jedna wielka rodzina, panuje super atmosfera. A skąd pragnienie rywalizacji z mężczyznami? Zrodziło się pewnie przez to, więcej czasu spędzałam na boisku z rówieśnikami niż z dziewczynami, robiąc inne rzeczy. Zawsze miałam więcej kolegów niż koleżanek i tak już zostało - tłumaczy.

Treningi, turnieje halowe - młoda dziewczyna z Udorpia coraz częściej współzawodniczyła z mężczyznami. W końcu przyszedł debiut już na trawie, na razie w sparingowym meczu. 16 marca 2019 roku Paulina weszła na murawę w 70 minucie w towarzyskim starciu z Kaszubią Studzienice. Urania wygrała 2:1. Tydzień później już w domu zagrała ze Słupią Sulęczyno (0:1). Zyskała nawet mały... fanklub.

Dla niej były to niezapomniane chwile. - Każdy wspólny sparing, turniej czy nawet trening z chłopakami wspominam bardzo dobrze. Zawsze czuję od nich wsparcie, nikt nigdy nie odmówił mi pomocy. To właśnie oni dają mi zapał, aby dalej grać w piłkę i pokazywać, że ten sport nie jest tylko dla mężczyzn - opowiada. Teraz pragnie postawić kolejny krok w piłce. Pytanie tylko, czy jest to możliwe?

Paulina chciałaby zadebiutować w oficjalnym meczu swojego zespołu. Klub czynił starania, aby zarejestrować zawodniczkę, ale obecne przepisy na to nie pozwalają. - Gdyby nie decyzja PZPN-u, już dawno grałaby z nami - tłumaczy prezes Kmiecik. Nie jest to takie proste, nie ma zgody na to, żeby kobieta w rozgrywkach seniorskich grała z mężczyznami. - Wiem, że do jakiegoś juniora dziewczynki mogą grać razem z chłopakami, ale potem to już jest niemożliwe. Szkoda, choć może się to zmieni, jakieś szanse są na pewno - wierzy piłkarka.

Nie przestaje jednak marzyć, wciąż ma nadzieję, że pewnego dnia zagra w Uranii, już w lidze. - Poza tym chciałabym jeszcze kiedyś osiągnąć sukces w piłce nożnej. Takim osiągnięciem na pewno byłaby gra w reprezentacji Polski kobiet. Kto wie, może będzie mi to dane? - zastanawia się. Na razie postanowiła zadbać o wykształcenie, aktualnie studiuje bezpieczeństwo narodowe. - Przyszłość wiążę z wojskiem, ale Uranii nigdy nie zostawię. Zawsze będzie w moim sercu - mówi Paulina Kapeluch. To kobieta, która wyzwań się nie boi.