Odmiany piłki nożnej, czyli kilka sposobów na kopanie futbolówki

W tym zestawieniu znalazły się dyscypliny, które mają z piłką nożną bardzo wiele wspólnego. Chodzi w nich w końcu o to, aby wbić piłkę do bramki rywala. Żadna z nich popularnością nigdy nie dorówna klasycznemu futbolowi, ale kilka wymaga nawet większych umiejętności technicznych i zupełnie innego podejścia do meczu.

Futsal to po klasycznym futbolu najpopularniejsza odmiana piłki nożnej. “Halówka” powstała w 1930 roku i wymaga ogromnych umiejętności technicznych, a jedna drużyna składa się tylko z pięciu piłkarzy, z czego jeden jest bramkarzem.

Zupełnie inaczej wyglądają również zmiany, bo ich liczba podczas meczu jest nieograniczona. Zawodnik, który został zmieniony może powrócić na boisko jako zmiennik innego zawodnika.

Dyscyplinę tę popularniejszą uczynił Brazylijczyk Falcao. Jego cudowne sztuczki techniczne sprawiały, że futsal zyskał wielu fanów. Obok takiego widowiska trudno w końcu przejść obojętnie.

Piłka nożna plażowa to dyscyplina rozgrywana na Plażowych Igrzyskach Azjatyckich, ale nie występująca na Igrzyskach Olimpijskich. Jej początek to rok 1993, a pierwsze mistrzostwa świata odbyły się w 1995 roku na brazylijskiej plaży Copacabana w Rio de Janeiro. Liczba zawodników w jednej drużynie jest taka sama, jak w przypadku futsalu.

Zaprawionym w bojach zawodnikom beach soccera piłki nie odebraliby nawet najlepsi europejscy piłkarze. Cóż, na pewno mieliby z tym bardzo duży problem.

Dyscyplina powstała w 1998 roku w Finlandii i już w pierwszym roku założona została liga, która zrzeszała aż 13 drużyn. Nazwa nie jest myląca, swamp football to naprawdę zawody polegające na kopaniu piłki w błocie, więc jest to chyba ulubiona dyscyplina producentów proszków i płynów do prania.

W dyscyplinie tej użycie ręki jest dozwolone w przypadku rzutu wolnego, kiedy trzeba podrzucić piłkę, aby móc ją czysto kopnąć. Podobnie jak w przypadku “halówki” i "plażówki", drużyna swamp footballu liczy 5 zawodników.

Pierwsze mistrzostwa świata w tej dyscyplinie rozegrano w 2003 roku. Udział w nich wzięło aż 260 zespołów. Mistrzostwa Polski natomiast rozgrywane są od roku 2011.

Teraz przyszła kolej na dyscyplinę, która wymaga dużego refleksu i szybkiego podejmowania decyzji. Siatkonoga to połączenie siatkówki i piłki nożnej. Podobnie jak pierwszy z tych sportów polega na trafieniu piłką w pole rywali, ale zamiast rąk zawodnicy używają wyłącznie nóg. Jeden set rozgrywany jest dopóty, dopóki jedna z drużyn (każda to 2 lub 3 osoby) nie zdobędzie 11 punktów. W futnecie znalazł się więc również element ping-pongowy.

Wysokość siatki w siatkonodze to 1,1 metra. Dyscyplina ta została wymyślona w latach 20-tych przez piłkarzy czeskiej Slavii Praga. Futnet posiada również swoją odmianę plażową, zwaną footvolleyem.

Sepak takraw to jeden z najtrudniejszych sportów drużynowych na świecie. Jego uprawianie wymaga niezwykłych umiejętności akrobatycznych i znakomitej techniki. Dyscyplina ta jest podobna do Siatkonogi, z tym że siatka ma wysokość 1,52 metra. Jej mecze są naprawde efektowne, a w niektóre zagrania naprawdę trudno uwierzyć.

Sepak takraw został wynaleziony w latach 40. w Tajlandii i, obok boksu tajskiego, uchodzi za sport narodowy tego kraju.

Futbol alpejski to niezwykle trudna dyscyplina sportu i uprawiają ją ci, którzy oprócz piłki nożnej kochają przebywać w górach. W tej odmianie zawodnicy biegają z piłką w poprzek góry, a do wykonywania stałych fragmentów gry muszą skorzystać z rąk, aby utrzymać piłkę w jednym miejscu. Sport ten został wymyślony przez Austriaków mieszkających (tu zaskoczenie) w Alpach.

Indoor Soccer to dyscyplina trochę podobna do piłki halowej. Najważniejszą różnicą jeśli chodzi o zasady jest fakt, że nie ma w niej czegoś takiego jak aut czy rzut rożny. Boisko jest ogrodzone, a piłka może odbić się od bandy po czym wraca na boisko i gra nie jest przerwana. Wychodzi na to, że w Indoor Soccerze piłkarzom wolno więcej, niż w klasycznej odmianie.

Foosball to nic innego, jak popularne piłkarzyki, czyli gra zręcznościowa, której polem gry jest stół, na powierzchni którego stoją figurki piłkarzy. Są oni rozmieszczeni na placu gry w równych liniach, a od każdej z nich odchodzi rączka, którą należy poruszać w taki sposób, aby zawodnik trafił do bramki małą piłeczką. Futbol stołowy, który cieszy się dużym zainteresowaniem w barach czy szkołach został wynaleziony już w latach 30. XX wieku.

Trudno to sobie wyobrazić, ale istnieją hobbyści, którzy w piłkę nożną grają… pod wodą. Zawodnicy z butlami tlenowymi kopią piłkę, będąc całkowicie zanurzonymi i wygląda to dość chaotycznie. Można powiedzieć, że jest to piłka nożna w zwolnionym tempie i, nie oszukujmy się, ciężko się to ogląda.

W piłkę nożną można grać również jeden na jednego. Zasady getbolu lub, jak kto woli, mini-piłki nożnej w 2002 roku opracował mieszkaniec Opola, a sama dyscyplina powstała jeszcze w latach 90. Rywalizacja polega na okiwaniu rywala i trafieniu piłką do bramki o bardzo małych wymiarach.

Ta dyscyplina sportu nie jest zbyt popularna w naszym kraju. Zasady wyglądają tak, że zawodnicy stojący po dwóch stronach stołu muszą trafić piłką w pole przeciwnika, odbijając nią nie więcej niż trzykrotnie, za każdym razem inną częścią ciała. W tę grę można grać w dwie lub cztery osoby.

Kto powiedział, że aby uprawiać futbol, trzeba biegać? Popularna w Niemczech i Czechach piłka rowerowa jest bardzo podobna do “halówki”, z tym, że zawodnicy poruszają się na boisku, jak sama nazwa wskazuje, na rowerach. Drużyna składa się tylko z dwóch zawodników, którzy odbijają piłkę kołami i właśnie w ten sposób starają się wbić ją do bramki rywali.

Na końcu zestawienia znalazła się dyscyplina polegająca na wykonywaniu tricków z piłką. Freestyle Football nie jest sportem drużynowym, ale również jest niezwykle efektowny. Być może nie wywołuje on takich emocji wśród kibiców piłkarskich, ale jego mistrzowie mogą liczyć się z ogromnym szacunkiem, ponieważ opanowanie tych wszystkich sztuczek na pewno wymaga wielkiego poświęcenia i determinacji.