Najlepsze drużyny w historii: Francja Zinedine'a Zidane'a i Laurenta Blanca wygrywa dwa wielkie turnieje
Wygrana reprezentacji Francji na Mistrzostwach Świata w 2018 w Rosji była pierwszą od dwudziestu lat. "Trójkolorowi" nawiązali tym samym do sukcesu, jaki ta reprezentacja osiągnęła za kadencji Aime Jacqueta. Dziś przypomnimy sobie tę znakomitą drużynę z końcówki XX wieku.
Największą siłą tamtej drużyny był bez wątpienia blok obronny złożony z czterech znakomitych defensorów. Pierwszym z nich, grającym na prawej stronie, był Lilian Thuram - zawodnik niezwykle silny i szybki. Po lewej stronie biegał natomiast piłkarz Bayernu Monachium, Bixente Lizarazu. Parę stoperów tworzyli Laurent Blanc i Marcel Desailly. Tuż za nimi, między słupkami, stanął natomiast 27-letni Fabien Barthez
Ówczesna Francja grała tak zwaną "choinką", czyli formacją 4-3-2-1. Wśród środkowych i ofensywnych pomocników miała miejsce dość spora rotacja. Na tych pozycjach grali wówczas piłkarze tacy jak Didier Deschamps, Emmanuel Petit, Christian Karembeu, Patrick Vieira i Zinedine Zidane, który dbali głównie o środek pola oraz Robert Pires, Thierry Henry i Bernard Diomede, pełniący rolę skrzydłowych w spotkaniach, gdy Francja grała formacją 4-2-3-1.
Napastnikami, którzy występowali w drużynie "Tricolores" byli wówczas Stephane Guivarc'h i David Trezeguet.
Francja wzięła udział w Mistrzostwach Świata w 1998 roku jako gospodarz tego turnieju. Podopieczni Jacqueta trafili do grupy C z Danią, Arabią Saudyjską i Republiką Południową Afryki. "Trójkolorowi” wygrali wszystkie trzy mecze, zdobywając w nich 9 goli i tracąc zaledwie jedną.
Pierwsze problemy Francuzów pojawiły się na etapie 1/8 finału, kiedy to ich rywalem była reprezentacja Paragwaju. Gospodarze mundialu zdołali wygrać dopiero w dogrywce, gdzie złotą bramkę strzelił Laurent Blanc.
W dalszej części turnieju Francuzi trafili na Włochów. W tym meczu do samego końca utrzymał się wynik remisowy, ponieważ obie drużyny prezentowały żelazną dyscyplinę w defensywie. Seria rzutów karnych zakończyła się zwycięstwem Francji. Decydującego karnego zmarnował wówczas Luigi Di Bagio.
Droga Francji do finału, jak widać, wcale nie była usłana różami. W przedostatnim meczu turnieju trafiła ona na Chorwację i wygrała z nią 2:1, mimo że czerwoną kartkę w tym spotkaniu obejrzał Laurent Blanc. Obydwa gole dla gospodarzy zdobył za to inny obrońca, Lilian Thuram.
Wydawało się, że finał przeciwko Brazylii bez Blanca w składzie będzie meczem niezwykle trudnym. Podopieczni Jacqueta zagrali jednak fenomenalnie i nie pozostawili żadnych złudzeń, wygrywając to spotkanie 3:0 dzięki dwóm bramkom Zidane’a i jednej Petita. Tego dnia Francja zdobyła swój pierwszy tytuł mistrza świata w historii.
Nagrodą Lwa Jaszyna dla najlepszego bramkarza turnieju został nagrodzony Barthez. W najlepszej jedenastce turnieju oprócz niego znaleźli się Desailly, Thuram i Zidane.
Aime Jacquet zapowiadał, że po zakończeniu mundialu we Francji pożegna się z posadą selekcjonera. Jak powiedział, tak zrobił, a na swojego następcę wyznaczył Rogera Lemerre’a. Nowy trener nie zrewolucjonizował kadry na Euro 2000. Wśród 22 piłkarzy znalazło się aż 18 mistrzów świata z 1998 roku. Nowymi twarzami byli chociażby Sylvain Wiltord i Nicolas Anelka.
Znacznie ważniejszą rolę w drużynie zaczął natomiast pełnić Thierry Henry, który stał się pierwszym napastnikiem "Trójkolorowych".
Francuzi na Mistrzostwach Europy w 2000 roku trafili w grupie na Holendrów, Czechów i Duńczyków. Podopieczni Lemerre’a zajęli w niej drugie miejsce, a w ćwierćfinale trafili na znakomicie dysponowanych Hiszpanów.
Na tym turnieju, podobnie jak przed dwoma laty, nie znalazła się jednak żadna drużyna, która byłaby w stanie wyeliminować Zidane’a i spółkę. W półfinale pokonali oni Portugalię, a w ostatnim meczu wygrali z Włochami dzięki złotej bramce strzelonej przez Davida Trezegueta w dogrywce.
"Trójkolorowi" wygrali więc dwa wielkie turnieje z rzędu, a francuskie media nazwały tę drużynę mistrzami wszechświata. Najlepszym zawodnikiem Mistrzostw Europy w Belgii i Holandii wybrany został Zinedine Zidane.
Cezary Krzyżak