"Inni nam kibicują i zazdroszczą". Zostajemy (co najmniej) do poniedziałku. Meczyki z Kataru

Nowy tydzień rozpoczęliśmy spacerem po parku. W Al Bidda Park, skąd nadawaliśmy w poniedziałkowy poranek. Wbrew nazwie, bidy tam nie ma, ale do tego zdążyliśmy się już w Katarze przyzwyczaić. Są za to ciągle duże ograniczenia w ruchu pieszym, do czego z kolei przyzwyczaić się nie możemy. Bo taka na przykład aleja Corniche jest cała obudowana barierkami, a nikt tam praktycznie nie chodzi, nawet wieczorami ruch jest niewielki. Nie wszystkie pomysły organizatorów okazały się trafione, ale o "zabarierkowaniu" mundialowego życia nie będę już kolejny raz pisał.

Tego dnia spotkaliśmy się też z autorem mundialowego virala, Hindusem Abdulem Samadem Khanem, który po golu Roberta Lewandowskiego w meczu Polska - Arabia Saudyjska zdjął zieloną, saudyjską koszulkę i szybko zmienił barwy. Wydawało nam się, że będzie to oryginalny pomysł, ale szybko okazało się, że wpadła na niego połowa obecna w Dausze polskich redakcji. Trudno, tak to jest na dużych imprezach - "szyjesz" z każdego możliwego tematu. Dobrze przynajmniej, że Samad okazał się sympatycznym, pełnym pozytywnej energii gościem, który zaskoczył nas swoją wiedzą o polskiej piłce.

Poniedziałkowe mecze też nas zaskoczyły. Kamerun zremisował z Serbią 3:3, a Ghana wygrała z Koreą Południową 3:2. To były dobre dni dla afrykańskiej piłki, bo przecież jeszcze dzień później Senegal pokonał Ekwador i awansował z grupy A do 1/8 finału. Ja wieczorem wybrałem się na mecz Brazylia - Szwajcaria i kolejny raz przekonałem się, że najwyraźniej coś jest w tym rzekomym podobieństwie do Granita Xhaki, które wszyscy mi wmawiają. Po spotkaniu była nawet okazja zamienić kilka zdań z kapitanem Szwajcarów, który deklaruje zwycięstwo z Kamerunem w meczu o wyjście z grupy G.

Ten dzień spędziłem na przyglądaniu się reprezentacji Argentyny. Najpierw "Raport" z Main Media Center, potem konferencje prasowe Polaków i Argentyńczyków, rozmowy z argentyńskimi dziennikarzami i wyprawa na trening Albicelestes. W tzw. międzyczasie zajrzeliśmy na uroczyste spotkanie FIFA z weteranami świata mediów, a więc dziennikarzami, dla których mundial w Katarze jest co najmniej ósmym. Otrzymali oni specjalne statuetki i listy gratulacyjne. Była wśród nich również legenda mikrofonu z Polski, a więc Dariusz Szpakowski.

W ciągu dnia spływały też do nas różne pozasportowe wieści. A to Andre Onana pokłócił się z kameruńskim sztabem i opuścił zgrupowanie reprezentacji. A to na murawę w meczu Portugalia - Urugwaj wybiegł aktywista Mario Ferri, który na przodzie swojej koszulki miał napis "Save Ukraine", na plecach "Respect For Iranian Woman", a w ręku trzymał jeszcze tęczową flagę. Na szczęście rano po meczu poinformował, że został zwolniony z aresztu i nie czekają go żadne, prawne konsekwencje.

A to szef komitetu organizacyjnego MŚ Hassan Al-Thawardi w rozmowie z Piersem Morganem przyznał, że rzeczywiście przy budowie stadionów, dróg i metra na turniej zginęło nie kilkunastu, jak wcześniej deklarował, a 400-500 robotników. Z jednej strony dodał, że "jedna śmierć to za dużo", a z drugiej nie był w stanie określić dokładnej liczby... Smutne, że zapewne nic więcej za tym nie pójdzie. Komunikat odhaczony, możemy bawić się dalej.

A zabawa rzeczywiście trwa. We wtorek z mundialem pożegnały się na dobre Katar, Ekwador, Walia i Iran po meczu pełnym politycznych podtekstów, który jednak na koniec odbył się w spokojnej, normalnej atmosferze. Normalność to coś, o czy marzą piłkarze z Iranu i wielu ich kibiców. Nawet jeśli od większości obecnych tu, w Katarze, prorządowych dziennikarzy szedł zupełnie inny przekaz. Politycy nas dzielą, piłka łączy. Ten mecz znów nam to przypomniał.

W środę od rana w głowach mieliśmy już tylko Argentynę. Kibice reprezentacji Brazylii, z którymi rozmawiałem po meczu ze Szwajcarią i którzy byli już wtedy pewni awansu, byli przekonani, że sprawimy duże kłopoty Messiemu i spółce. Generalnie spotkałem się z wieloma wyrazami sympatii ze strony kibiców i dziennikarzy z różnych krajów. Przyznawali oni, że chociaż nie jesteśmy najprzyjemniejszą drużyną do oglądania, to przynajmniej mamy swój, konkretny styl, solidną defensywę i nazwiska w ataku, których pozazdrościć nam może większość drużyn na tym mundialu.

Wyszło jednak na to, że takie nazwisko mamy przede wszystkim w bramce. Mimo starań Wojciecha Szczęsnego, nie byliśmy w stanie sprawić przyjemności Brazylijczykom (i samym sobie!) i nawiązać walki z Argentyną. Rywale zdominowali nas totalnie na boisku i na trybunach zresztą też. Temperatura była wysoka, boisko było słabe, generalnie nic nam nie sprzyjało. Ale najsłabsza była nasza bojaźń. Ważne jednak, że ostatecznie porażka 0:2 okazała się zwycięska i Polacy zostają w Katarze dłużej.

A my razem z nimi. Co najmniej do niedzieli będziemy nadal mocno wierzyć i nadal relacjonować dla was te mistrzostwa od środka. Już w czwartek ruszamy na kolejny trening kadry i kolejne spotkania tego mundialu. W stawce jest jeszcze kilka drużyn, które chciałyby być w tym miejscu, co my...