Mieli spaść z hukiem, są tuż za podium. Największa sensacja sezonu wyprzedza wielkie potęgi

Ta ostatnia kwestia jest dość zaskakująca, bo nawet grając w Segunda Division zespół z Campo de Futbol de Vallecas nie był u siebie aż tak skuteczny. Na 21 takich spotkań wygrał w poprzednim sezonie 11, cztery razy remisował, a sześciokrotnie pozwalał rywalom na wywiezienie kompletu punktów. Teraz jednak madrycki klub stworzył u siebie prawdziwą twierdzę.

Początek sezonu nie mógł wskazywać, że Rayo będzie w tej kampanii taką rewelacją. Zaczęło się od dwóch porażek. Obu na wyjeździe. Najpierw z Sevillą (0:3), zaraz potem z Realem Sociedad (0:1). Rozczarowanie? Raczej nie. Scenariusz najbardziej prawdopodobny. Rayo walczyło oczywiście o punkty, ale na tak trudnych terenach zdecydowanie nie było faworytem.

Gonitwa zaczęła się od trzeciej kolejki. Pierwszy domowy mecz i od razu w świat poszedł sygnał, że Vallecano nie ma zamiaru być stałym dostarczycielem punktów. Zwłaszcza w swojej świątyni. Do madryckiej dzielnicy Vallecas wpadła Granada i przegrała aż 0:4.

Zwycięstwo doprowadziło kibiców do euforii, ale jeszcze większą kilka dni później wywołał Radamel Falcao. Kolumbijski snajper, który w przeszłości czarował na hiszpańskich boiskach w barwach Atletico Madryt, a pograł też m.in. w Porto, Monaco, Manchesterze United czy Chelsea, postawił na transfer do beniaminka La Liga.

- Pracuję tu od czternastu lat i nie widziałem takiego szaleństwa - mówił jeden z kibiców, cytowany przez hiszpański dziennik “ABC”, gdy próbował kupić wejściówkę na mecz z Getafe chwilę po ogłoszeniu, że “El Tigre” będzie teraz zawodnikiem Rayo.

- Na początku sezonu Rayo skazywano nie tylko na spadek, ale wprost na zajęcie ostatniego, 20. miejsca w tabeli. Atmosfera mimo niespodziewanego awansu do La Liga jest daleka od doskonałej. Z klubu odchodzą księgowi, trwa spór o karnety z fanami, którzy w proteście prowadzą “cichy doping”. Każdy mecz przynosi okrzyki “Presa, odejdź!”. Przepaść między zarządem a kibicami jest skrajnie głęboka - pisaliśmy na początku września w artykule poświęconym przenosinom Falcao do Rayo. Cały tekst znajdziecie TUTAJ.

Jak więc widzicie - nikt nie mógł spodziewać się, że beniaminek zacznie grać aż tak fenomenalnie.

Dziś Rayo to zespół, który ma dwa oblicza. To kapitalne pokazuje w każdym meczu na własnym stadionie. Rozegrał ich już w bieżącym sezonie w La Liga dziewięć. Wygrał osiem, a raz zremisował. Punkcik zdołała ugrać jedynie Celta Vigo. Poza tym na tarczy z Vallecas wyjeżdżali:

25 punktów, bilans bramek 19:3. Prawdziwi królowie własnego podwórka. U siebie Rayo zgromadziło o trzy oczka więcej niż Sevilla (która rozegrała mecz mniej) i o cztery więcej niż Real Madryt.

Co więcej, we wszystkich czołowych ligach Europy, a więc także w Bundeslidze, Serie A, Premier League i Ligue 1, znajdziemy tylko jeden zespół, który pod względem punktów zgromadzonych na własnym stadionie może równać się z Rayo. To PSG. Podopieczni Mauricio Pochettino mają identyczny bilans ośmiu zwycięstw i remisu w dziewięciu meczach, ale już bilans bramkowy wykręcili gorszy.

Gdyby Rayo tak fantastyczną dyspozycję potrafiło przełożyć przynajmniej na część meczów rozgrywanych na wyjazdach, dziś pewnie otwierałoby ligową tabelę. Problem jednak w tym, że w delegacji podopieczni Andoniego Iraoli są całkowicie innym zespołem. Na dziewięć takich meczów wygrali tylko jeden, a dwa razy zremisowali. Sześć pozostałych wyjazdów to już porażki.

Zbierając to jednak wszystko do kupy - sytuacja zespołu i tak jest znakomita. Klub, który miał bronić się przed spadkiem, a przez wielu był skazywany na zamykanie tabeli, jest po 18 kolejkach na fantastycznym czwartym miejscu. Do trzeciego Betisu traci zaledwie trzy punkty. Wyprzedza Atletico Madryt, Barcelonę, Real Sociedad czy Villarreal. I kilkanaście innych zespołów z hiszpańskiej elity.

Przewaga Rayo nad strefą spadkową to dziś 15 punktów. Nie takie historie futbol widział, ale trudno podejrzewać ekipę z Vallecas o to, że będzie musiała drżeć o swój ligowy byt. A kto wie, może pokusi się o coś więcej?

Osoby, które na co dzień nie śledzą zawzięcie ligi hiszpańskiej, a na wstępie naszego tekstu przeczytały o fetowanym transferze Falcao, pewnie zastanawiają się, jak Kolumbijczyk odnalazł się w ekipie hiszpańskiego beniaminka. Odpowiadamy - może nie znakomicie, ale na pewno dobrze. Strzelił już pięć ligowych bramek i jest pod tym względem najlepszym zawodnikiem zespołu, wspólnie z Alvaro Garcią.

Chwalić można właściwie całą drużynę, na czele z defensywą, która w dziewięciu domowych meczach pozwoliła rywalom na strzelenie zaledwie trzech goli, ale wspomnieć warto na pewno także o najlepszym asystencie całej ligi - Oscarze Trejo. 32-letni Argentyńczyk, który w Rayo jest od kilku ładnych lat, zaliczył już w bieżącej kampanii osiem decydujących podań i wyprzedza pod tym względem Karima Benzemę (7) oraz Ikera Muniaina (5). Sam dołożył też trzy trafienia.

***

W tym momencie Rayo to chyba główny kandydat do miana pozytywnej sensacji sezonu. Grania pozostało jeszcze sporo, dlatego warto zachować przy takich prognozach dystans, ale na chwilę uwagi piłkarze z Vallecas zasłużyli sobie już teraz. Pokazują, że niemożliwe nie istnieje.