Młody bramkarz potwierdza. Latem powalczy o skład Lecha Poznań! "Znam swoją wartość" [NASZ WYWIAD]

BARTOSZ MROZEK: Do pewnego utrzymania na ten moment brakuje nam jeszcze jednego punktu. Wszystko jest w naszych nogach, by już w niedzielę z Lechią mieć na 100 proc. utrzymania w lidze. Jeszcze cały czas musimy być skupieni do końca i zrobić ten ostatni krok, ale jest już bardzo blisko. Jak się czułem? Żyłem z tygodnia na tydzień. Cieszyłem się i cieszę z każdego kolejnego meczu. To jeden z moich celów, żeby grać regularnie w ekstraklasie, a jak to realizujesz, to masz prawo się z tego cieszyć. Zaliczyłem kilka niezłych albo dobrych interwencji i czułem, że one mnie budowały. Dzięki czemu rosła moja pewność siebie.

Nie mogę zaprzeczyć. Przed sezonem nawet nie myślałem o takim wyniku. Teraz jestem z tego zadowolony i mam nadzieję, że jeszcze w tym sezonie poprawię ten rezultat o 1-2 mecze bez puszczonego gola.

Nie ukrywam, że samym uderzeniem byłem zaskoczony. Właściwie podjęciem próby przez zawodnika. Myślę, że nikt się nie spodziewał, że Petrow uderzy z połowy boiska. Jak już się to stało... to było widać po mojej reakcji, że walczyłem do końca o wybronienie tej piłki. To trochę dziwne uczucie, bo człowiek się zastanawiał, czy mógł zrobić coś więcej. Analizując tę sytuację później na chłodno to - jak dla mnie - było to bardzo dobre uderzenie i ciężko miałem, żeby zrobić coś więcej. Jak jest piłka na połowie, to rzadko bramkarz czeka na drugim metrze na takie uderzenie. Raczej stoisz trochę wyżej, bo na 10-15 sytuacji zdarzy się taka jedna i tak niestety było tym razem.

Myślę, że nie. Jedynie zastanawiałem się, czy mogłem "atakować" piłkę dalszą ręką, w tym wypadku górną, a ja poszedłem dolną. Ktoś mówił, że mogłem szybciej biec... To była bardzo cięta i precyzyjnie posłana piłka. Rzadko bramkarz w takich sytuacji stoi niżej.

Wiadomo, że to mój pierwszy sezon, ale to nie jest tak, że to moje premierowe mecze w karierze. Grałem do tej pory regularnie na drugoligowym poziomie, a że akurat było to z Górnikiem Zabrze w ekstraklasie, to osobiście mnie to bolało. Szczególnie dzień po meczu miałem kaca moralnego. To był błąd, który kosztował nas punkty. Byliśmy wtedy też między sobą w tabeli, a sami byliśmy w dołku, dlatego ten błąd bolał podwójnie. Gdybyśmy jeszcze wygrali czy zdobyli punkt, to może byłoby inaczej...

Wracając do Korony, to nie uznawałem tej bramki jako mój błąd i dalej nie uznaję. To jest też tak, że ludzie odbierają to jednoznacznie, a najważniejsze jest to, co Ty czujesz w środku. Mam swoje odczucia i one najbardziej bolą, kiedy wiem, że zawaliłem. Rodzina też mi czasami mówi, co piszą. Że popełniłem z Koroną błąd, bo wysoko stałem itd.. To niech ludzie zobaczą, jak często gram tak wysoko.

Dokładnie. Tu ten mecz z Górnikiem mnie zabolał. Nie pomogłem drużynie, straciliśmy punkty.

Dzień po meczu był najgorszy. Potem... z każdym dniem przechodziło, był mecz z Piastem Gliwice i trzeba było skupić się na następnym wyzwaniu i kontynuować pracę, którą robiłem.

Hmm... na pewno jest więcej kamer! (śmiech). Chyba że w drugiej lidze TVP przyjeżdżało, to bywało podobnie. Ameryki nie odkryję, że po prostu jakość piłkarska jest większa. Szczególnie w wykończeniu. Piłka sama w sobie się nie zmieniła, bo w II lidze też grało sporo zawodników z przeszłością w ekstraklasie.

Z moich informacji to tak, wracam do Lecha.

Wiadomo, jaki sezon ma za sobą Filip. Pokazał swoją wartość i jakość w europejskich pucharach oraz w lidze. Oglądam mecze Lecha, byłem w Krakowie na meczu z Cracovią. Dlatego doceniam Filipa, bo rozgrywa bardzo dobry sezon. To będzie... ciekawa rywalizacja. Czuję się gotowy. Znam swoją wartość i wiem też, z jakiej pozycji przychodzę z powrotem do Lecha.

Oczywiście, że byłem zadowolony. Przyjeżdżaliśmy ze Stalą na Bułgarską i każdy myślał, że Lech nas lekko pyknie i po sprawie. A my zrobiliśmy niespodziankę, ale dla nas to nie było coś niespodziewanego, bo pamiętam, że mieliśmy wtedy nastawienie, że jedziemy po trzy punkty. Wiosną też graliśmy o pełną pulę, a całościowo możemy być zadowoleni z tego dwumeczu, a ja z dwóch czystych kont.

To, co było, to było. Każdy podejmował swoje decyzje. Klub podejmował dla siebie najlepszą decyzję, ja dla siebie. Nie chcę się nad tym w ogóle zastanawiać. Wchodzę do Lecha z czystą kartą i mam zamiar udowodnić swoją jakość. Zrobić kolejny krok w swojej karierze, a takim będzie bronienie w Lechu.

A w Stali Mielec nie ma presji?

Byłem już w klubie i wiem, jak to jest. Na pewno inaczej się patrzy na to z perspektywy Poznania, a inaczej z Mielca. Zapytałeś mnie o mecz z Górnikiem. Czy ktoś o tym nie pisał? Pisali i było sporo artykułów. Ludzie też wtedy będą o tym mówić. Zarówno jak w Lechu będzie coś dobrego czy złego. A to, że to jest bardzo medialny klub, to u mnie nic nie zmienia. Chce pokazać swoją jakość przez grę, a jestem przekonany, że mam co pokazać.

Zauważyłem u siebie większy spokój w graniu. Ale to też przychodzi z doświadczeniem, kolejnymi meczami. Rodzi się też panowanie nad emocjami. Poprawiłem nieco grę nogami, ale na to miał wpływ styl grania trenera Majewskiego, bo pozwalało to mieć więcej swobody w rozegraniu.

Może etapowo, bo cele dzielę na etapy. Pierwszym było zagrać w ekstraklasie. Odhaczone. Jak trafiłem do Akademii Lecha, to chciałem zadebiutować przy Bułgarskiej w bluzie Lecha. To się jeszcze nie udało. Grałem w Pucharze Polski, nie w ekstraklasie, a są to jednak inne rozgrywki. Zatem chciałbym najpierw zagrać z Lechem przy Bułgarskiej w ekstraklasie. To pierwszy z celów. Potem pomagać zespołowi i dzięki temu być zadowolonym z tych występów.

Nie odczuwam. Mam nadzieję, że będę pierwszy i zapoczątkuje ten trend, aby potem byli kolejni.